In ons laatste verslag hebben we bericht over de 10 meisjes uit Semamaya die sinds september vorig jaar naar de middelbare school gaan. Dit is een groot succes voor YAN want dankzij de bezoeken en het praten met de ouders en ouderen in het dorp, hebben de mensen van het dorp het aangedurfd om deze meisjes te laten gaan. Op onze laatste dag in Kabala hebben we de meisjes rugzakken gegeven. Het geld hiervoor kwam van een donatie van een handwerkclub uit Landgraaf. Hieronder zie je de foto’s van de meisjes.

Voor de meisjes valt het niet mee om hun weg te zoeken in het stadje Kabala als je uit een dorpje komt op een uur rijden door de bush.
Gister kreeg ik foto’s waar ze verblijven. Dit is hun gezamenlijke slaapkamer :

Toen we terug waren, hebben we besloten om het geld dat over was van de jobskills, enkele meisjes van YAN hadden besloten om toch niet deel te nemen aan het beroepsonderwijs, te besteden aan uniformen, degelijke schoenen en pennen en schriften voor de meisjes uit Semamaya.

Manty, lid van het bestuur van YAN die de cursus Tailoring, Fashion and Design aan het volgen is, heeft de opdracht om, samen met haar leraar, de uniformen te maken.

Naast het maken van de uniformen begint Manty zich als een moeder te ontfermen over de meisjes die niet ouder zijn dan 12-14 jaar.
Zo was het bedoeld: YAN een groep jongeren die er is voor elkaar.