Bezoek aan Semamaya loont: hoog bezoek bij het overhandigen van de uniformen.

Eindelijk is het dan zover: na het bezoek van Sajor en Bangalie aan Semamaya gistermiddag worden de uniformen tijdens de wekelijkse vergadering overhandigd aan de meisjes van Semamaya.
Tot onze verbazing zijn de Section Chief (zeg maar de locoburgemeester) van Semamaya, Mr. Blessing de tolk en een 3 tal ouders ook aanwezig.
Er wordt een hele ceremonie van gemaakt en de meisjes wordt op het hart gedrukt dat ze goed hun best moeten doen omdat zij een voorbeeldfunctie hebben voor degenen die na hun komen. Een hele mooie afsluiting van het schooljaar zo vlak voor de zomervakantie.

Het sorteren van de schoolspullen: uniform, schoenen, sokken, pennen en schriften.
De Section Chief van Semamaya met enkele studenten.
Op de achtergrond de tolk en een van de vaders.

De meisjes van Semamaya deel 3

Je kunt niet alle problemen oplossen in een land waar overduidelijk hongersnood heerst, sommige mensen hebben maar een maaltijd per dag en echt niet uit onze schijf van 5! en waar voor ons normale voorzieningen als een toilet en schoon drinkwater niet voorhanden zijn.
Maar na het zien van de omstandigheden waarin de meisjes van Semamaya leven (zie De meisjes van Semamaya deel 2) kan ik het niet laten geld te sturen voor matrassen. (Dat gaat even buiten onze stichting om want het geld dat wij inzamelen is bestemd voor onderwijs en het duurzaam maken van YAN.) Om niet meteen weer te denken dat ik het bij het rechte eind heb en dat er NATUURLIJK behoefte is aan matrassen, heb ik eerst gevraagd of de meisjes wel matrassen willen hebben, in hun dorp slaapt immers iedereen op rieten matjes. Zeker willen ze matrassen. Maar hoeveel matrassen passen in hun kamer waar ze met elf meisjes wonen? Twee 2 persoonsmatrassen wordt te krap dus worden het een 2 persoons en een 1 persoonsmatras. Ik stuur geld en krijg meteen de reactie dat dat meer was dan nodig, 10 euro teveel. De inflatie is enorm dus ik wil zeker weten dat ze genoeg hebben en verder voor zoals ze in Sierra Leone zeggen “Man can’t tell” – je weet maar nooit- . Maar wat moeten ze nu met het geld? Zoek maar een goede bestemming, ik hoor het wel.

Gister kreeg ik de foto’s en de video’s van het winkelen naar matrassen en het onderhandelen. Sajor heeft de meisjes meegenomen en laat hen zoveel mogelijk zelf doen, onderhandelen, betalen en vervoeren. Hij bewijst weer een te meer dat hij het hart op de goede plaats heeft zitten.

De man gaf na de verkoop ook nog advies aan de meisjes dat ze zich moesten focussen op school omdat er maar weinig meisjes zijn die zo’n kans krijgen.

Er worden ook lakens gekocht.

Kosten solarlamp 8,50 euro, kosten lakens 4,50 euro, een persoonsmatras 15 euro, twee persoonsmatras 26 euro. Met relatief kleine bedragen kun je een hoop doen. Bovendien hebben deze meisjes veel geleerd en weer een boost gekregen om goed te studeren. Soms is het goed om je gevoel te volgen.

Marie-José Stichting Taiama-Andreas