Na precies 2 jaar is het ons gelukt om terug te gaan naar Sierra Leone. Het heeft een hoop stress gekost. De reis was geboekt maar toen leek een positieve coronatest 2 weken voor vertrek, roet in het eten te gooien, we mochten niet reizen. Tot het laatst hebben we geprobeerd en zijn blijven testen (je kunt weken positief blijven zonder klachten). De dag voor de vlucht om 23.30 kregen we het bericht dat Kelly en ik negatief waren. Dus inpakken, een paar uurtjes slapen en naar het vliegveld.

Op het vliegveld moesten we weer een test doen: sneltest en PCR. Chaos alom, alles gaat via papiertjes. Uiteindelijk kregen we een papiertje zo groot als een duim waar onze namen op stonden. Vervolgens moesten we naar de test tent. De afname ging heel snel. Niets 5 x draaien, niet wachten tot de vloeistof gemengd is. 5 druppels en dan 15 minuten wachten. Na 7 minuten werd ik geroepen dat ik negatief was. Kelly zei dat hij bij mij hoorde en was toen ook maar meteen negatief. Anderen zaten al 30 minuten te wachten…. Van de pcr test hebben we tot nu toe nog niets gehoord. Kosten 63 euro pp. Over de hele wereld wordt veel geld verdiend met deze testen, hier dus ook.

En dan zitten we nu in Waterloo, Sierra Leone, in ons huis dat bijna af is wel naar Afrikaanse nomen maar net alles wat we nodig hebben. Even bijkomen van een paar stressvolle weken voordat we mensen gaan vertellen dat we hier zijn. Voor YAN hebben we komend weekend een leuk uitje gepland. Daarover morgen meer.