Sinds zondag zijn we weer in Sierra Leone. Het is even wennen want de temperatuur is hoog, 34 graden met een luchtvochtigheid van 91 %. Rustig aan dus en af en toe een koude douche met een emmer water uit de put. We hebben besloten om de eerste week in Waterloo te blijven zodat we tijd hebben met familie en vrienden. Waterloo is een voorstad van de hoofdstad Freetown en van hieruit is het gemakkelijk om naar Kabala te reizen.
We hebben getwijfeld want as vrijdag 8 maart, is Internationale vrouwendag. YAN gaat dat vieren met vrouwen uit Kabala en eigenlijk hadden we er graag bij willen zijn maar deze week is ook sportweek op alle middelbare scholen en zullen we nauwelijks tijd krijgen om met de jongeren te praten.
Zondag vertrekken we dus (By God empower, als Gos het wil zoals ze hier zeggen)
Maar eerst even een overzichtje van de afgelopen dagen waarin we toch al enkele YAN leden hebben ontmoet.

De reis begon op zondag vanuit Brussels airport naar Freetown National Airport en daarna zoals altijd met de ferry naar de hoofdstad Freetown de donkerste stad in de wereld. Voor de kust liggen 3 schepen met generatoren om de stad van licht te voorzien. Er zijn dagen dat het niet werkt en het dus donker is. De schepen zijn eigendom van Turkije.

Vorig jaar was de ferry bijna leeg maar dit jaar…Als je je angst opzij kunt zetten, een Afrikaanse vrouw begint te bidden voor een veilige overtocht, heeft het iets meditatiefs, de overgang naar een totaal andere wereld. Kijk zelf en oordeel.

Op de foto Kelly, zijn vriend Govna en Sajor die met steun van onze stichting een opleiding tot social worker volgt.

Vanuit Freetown gaat de reis naar Waterloo waar we rond middernacht aankomen. Hier is helemaal geen elektriciteit maar gelukkig hebben we zonnepanelen. Als we aankomen blijken de batterijen gezwollen te zijn en wat doen we…. we bellen Lamin de jongeman die vanuit de stichting een opleiding tot elektricien heeft gevolgd. De dag erna is hij er met 6 accu’s. Het is een vrolijk weerzien, Sajor, Lamin en wij.

Er is hier veel te doen. Kelly en zijn neef Lansana repareren de auto’s die ons veilig naar Kabala moeten brengen en ik help mee in de keuken die vandaag een opknapbeurt heeft gekregen.
’s Avonds komen buurkindjes eten in de keuken.

Gisteravond zijn we de eerste keer ven naar de rivier geweest. Helemaal in de bush.
Omdat de spiegel van de auto bij het uitrijden van de poort afbrak, hadden we vertraging en was het al bijna donker.
We werden spontaan getrakteerd op versgetapte palmwijn.

Vanmorgen is Lamin teruggereisd naar Kabala voor zijn werk. Sajor is nog even hier.