Alweer lopen we tegen de verschillen in verwachtingen en cultuur aan tussen ons hier en de mensen daar. Iets waar we op de Day of the African Child in de Andreas Parochie aandacht hebben besteed in de lezing Kijken met andere ogen.

Voor november en december stonden er voor YAN nog twee activiteiten op het programma: The Day of the African Youth and The Day of People with Disabilities. Twee dagen die wij als Stichting Taiama-Andreas zeer aanmoedigen om aandacht aan te besteden.
Echter het plan voor deze beide dagen komt, op z’n Afrikaans, binnen op 15 november, een week na onze maandelijkse vergadering.
Het gevraagde budget voor de Day of the African Youth bedraagt maar liefst 400 euro. Het plan is om met een busje naar Fadugu te gaan, een stadje 40 km ten westen van Kabala om daar iets te vertellen over de 4 E’s education, employment, entrepreneurship en engagement. Verder is er geen plan.

Na wat heen en weer gebel en ge-email binnen onze Stichting hebben we besloten dat: het budget te hoog is naar de maatstaven van Sierra Leone om in een dag uit te geven, er geen duidelijk plan is en er ook geen tijd is om zoals we dat gewoonlijk doen, over te discussiëren met YAN. We hebben dan ook besloten om deze dag niet op deze manier te sponsoren.

Voor de Day of People with Disabilities ligt dat anders. Het plan was om naar Kabala School for the Blind te gaan. Het thema Er zijn geen grenzen tussen met of zonder beperking. Deze school ligt ongeveer 5 km buiten Kabala. Met het gegeven ze daar geschenken (zeep, tandpasta, maandverbanden) mee willen nemen, iets wat volgens ons structureel niets oplevert, konden we ons nog in vinden, zeker nadat er werd geopperd dat de zeep zelf door meisjes van YAN zou worden gemaakt.
Op 19 november hebben we een brief verstuurd met daarin onze argumenten waarom we het een wel en het ander wel willen sponsoren.

Deze brief is in de YAN vergadering op 23 november voorgelezen.
Wat we hebben gehoord is dat er veel discussie was en dat YAN uiteindelijk heeft besloten om beide dagen te schrappen.

Natuurlijk waren wij verrast en verbaasd. We hebben het even laten rusten.
Verwonderlijk is de reactie van YAN niet: mensen daar kijken tegen ons aan als de grote rijke geldschieters waar alles mogelijk is.
Hoe het verder gaat? Lees het volgende bericht.

In november heeft YAN weer meegedaan aan de National Cleaning Day.

• 

• 

• 

• 

• 

En dan is het zo ver: na een week van intensieve voorbereidingen kan het bezoek aan Semamaya beginnen. De meisjes van Semamaya zijn al op donderdag vertrokken; te voet een wandeling van ongeveer 4 uur. En dan te bedenken dat ze elk weekend heen en terug lopen, op vrijdag van Kabala naar huis en op zondag weer terug naar Kabala.

De rest van de groep reist op vrijdag met motorfietsen.

• 

• 

Ze nemen ook meteen de spullen mee om voor de ongeveer 200 mensen te koken.
In Semamaya is er veel belangstelling. Mariama Barrie heet iedereen welkom en Mr. Blessing, de tolk, vertaalt alles van Krio naar Limba.

Daarna voeren de meisjes van Semamaya een toneelstuk op over de gevolgen van zwanger worden als tienermeisje.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

En dan wordt er water gehaald en gekookt.

• 

• 

• 

• 

Al met al was het een hele succesvolle dag. We hebben zelfs gehoord dat de District Counsel gehoord heeft over deze activiteit en zegt in de toekomst ook een bijdrage te willen leveren aan de activiteiten van YAN.

Op 18 augustus vierden we het 2 jarig bestaan van YAN. We hebben jullie even niet op de hoogte gehouden van de voorbereidingen van deze gedenkwaardige dag maar ik kan jullie vertellen dat dit niet gemakkelijk was. Zoals altijd moest YAN een plan en budget indienen en wat nog nooit gebeurd is, gebeurde nu: we stonden volledig tegenover elkaar met plan en budget. Waar YAN deze dag wilde besteden aan het ter sprake brengen van probleem van bendes en drugsgebruik in de stad Kabala, zagen wij deze dag meer als een pas op de plaats, evalueren wat er tot nu toe gebeurd is en samen kijken naar de toekomst. Hun plan leek ons nu niet van belang en zelfs gevaarlijk, hoe konden ze het in hun hoofd halen om met deze bendes te willen gaan praten (want dat is wat ze uiteindelijk wilden) met een YAN groep die het laatste jaar zo veel jonger is dan een jaar geleden.
Er zijn heel wat discussies gevoerd en alhoewel we hun normaal niet ons idee willen opdringen vonden we ook steun bij de advisors.

Uiteindelijk werd dit het plan: de activiteit zou in het kantoor van YAN worden gehouden en er zou niet zoals gevraagd een grote hal worden gehuurd. In plaats van 120 mensen zouden er maar maximaal 20 worden uitgenodigd ( op dit moment bestaat YAN uit maximaal 15 leden die in Kabala wonen dus 120 mensen leek ons een beetje overdreven) Voor de meisjes van Semamaya zou er een YAN t shirt worden gekocht.
Er werd door ons een voorstel gedaan voor het programma en dat hebben ze enigszins aangepast, zo gehouden.

Zelf hebben we ook nog een brief geschreven voor YAN en de toehoorders die op de dag zou worden voorgelezen.

De dag verliep geweldig, er was belangstelling van mensen die het beste voor hebben met de jongeren in Kabala zoals de District Youth Counsil, een sociaal werker van Social Wefare, iemand van Radio Shalom die met goede ideeën kwam om de groep zelfstandig te maken…. We hebben video’s gekregen waarbij al deze mensen hun visie en ideeën gaven en de jongeren een hart onder de riem staken en ook stimuleerden vooral door te gaan en later als je iets geleerd hebt ook de jongere generatie te helpen om vooruit te komen, heel waardevol!

Hieronder het verslag van YAN.
Een verslag van een groep jongeren waar menig organisatie nog veel van kan leren!

Wat ons opviel was dat YAN in bepaalde opzichten anders dan andere organisaties opereert en dat dat de aanwezigen heeft verbaasd. Jongeren die zorgen voor jongeren. Jongeren die elkaar leren, door bijvoorbeeld in een vergadering om de beurt, groot en klein, voorzitter te zijn, op te komen voor hun mening en rechten.
Hieronder enkele foto’s.

• 

• 

• 

• 

•