Vanaf het begin discussiëren we met de leden van YAN over de waarde van beroepsonderwijs.
In veel Afrikaanse landen wordt het beroep van kleermaker, timmerman of imker als iets minderwaardigs gezien.
Aan het einde van de middelbare school is iedereen gericht op het ,meestal onbereikbare, doel om naar de universiteit te gaan. We are made for university.
Dat resulteert erin dat jongeren in de kleinere stadjes wachten op een sponsor, rijke oom of tante, iemand uit het westen, die hun schoolgelden betaald. Een enkele keer heeft iemand het geluk dat hij of zij naar de universiteit kan met een beurs maar wat we in het verleden zagen, is dat die beurs stopt na een of twee jaar en dan???
Terug gaan naar thuis wordt vaak als een afgang gezien en dus blijf je maar wachten in de stad op betere tijden.
De enkeling die we kennen die de universiteit wel heeft afgemaakt, vindt maar moeilijk een baan, alles in dit land draait om het hebben van geld en connecties.

Als stichting hebben we beroepsonderwijs altijd gepromoot maar wij hebben gemakkelijk praten. Ook in het beroepsonderwijs is het niet gemakkelijk. Leraren worden vaak niet betaald en dan vallen lessen uit, materialen voor praktijkonderwijs zijn soms niet voor handen, houdt de moed er dan maar eens in.

Yan heeft dit jaar 4 themadagen gekozen om aandacht voor een maatschappelijk probleem te vragen.
Een daarvan is, en daar zijn we trots op, World Youth Skills Day, een dag waarop door de VN wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor o.a. het beroepsonderwijs.

YAN wilt op die dag jonge mensen in contact te brengen met leraren, studenten en ambachtsmensen. Als deze dag een succes wordt is het de bedoeling dat die elke jaar bij YAN gevierd wordt. In Kabala is zo’n dag nog nooit gevierd dus de druk op YAN is groot.
De voorbereidingen zijn al in volle gang.. Er is een banner gekocht om in het centrum op de Clock Tower te hangen, er zijn 20 nieuwe YAN t shirts besteld en er zijn brieven opgesteld om mensen uit te nodigen die iets met beroepsonderwijs te maken hebben zoals de directeur van het Governmental Technical Institute, een kleermaker en een timmerman.

Gister hebben Lamin en Gibrilla, de twee jonge mannen die in januari begonnen zijn aan een opleiding tot elektricien, de uitnodigingen rond gebracht.

Wordt vervolgd!!

Zoals in heel Sierra Leone werd ook door YAN op 8 maart Internationale Vrouwendag gevierd,
Omdat de connecties met Semamaya zo goed zijn, wilden de jongeren die dag in Semamaya vieren met als thema:
Vrouwen in leidinggevende posities.
In Semamaya, zoals in een groot deel van Sierra Leone hebben vrouwen een ondergeschikte rol.
Sajor de vorige president van YAN vertelt dat dit in de geschiedenis van de Limba, de stam die in Semamaya leeft, niet altijd zo is geweest. Er was zelfs een groep van wijze vrouwen de Basaraka die dicht bij de Chief van het dorp stonden en hem advies gaven en hem bijstonden bij de Kantha rituelen, rituelen om Chief te worden. Van voor de kolonisatie zijn er sowieso verhalen van krachtige vrouwen die leidinggevende posities hadden!

7 leden van YAN reizen die dag naar Semamaya waar ze de 14 YAN meisjes die in Semamaya wonen ontmoeten.

Er wordt samen gekookt en daarna vinden er, zoals dat in Afrika gebruikelijk is toespraken plaats. Natuurlijk is de Chief aan het woord, maar we zijn ook de Mama Queen, de hoofdvrouw. Heel indrukwekkend is het relaas van een jonge vrouw met een kind op haar rug die vertelt dat zij niet de kans heeft gehad om verder te leren en die met enige jaloezie toekijkt hoe de YAN meisjes, elke zondagavond naar Kabala trekken om van maandag tot vrijdag daar naar de middelbare school te gaan.

Hieronder het verslag van de secretaris van YAN Gibrilla van deze waardevolle dag.
Afgesproken is dat de vrouwen van Semamaya een vrouwengroep gaan vormen om zo sterker te staan in hun dagelijkse beslommeringen.

• 

• 

• 

• 

• 

Na de teleurstelling van 23 november (zie vorige bericht) gebeurt er iets bij YAN. Er komt het besef, waar we al lang op wachten, dat niet wij maar de leden van YAN verantwoordelijk zijn voor het welslagen van hun activiteiten. YAN is van hun en daar komt niemand aan.
In de vergadering van 30 november besluiten ze om deze dag zelf te organiseren en ook aan te kloppen bij de lokale autoriteiten voor geld.
Er is een aantal dagen radiostilte en op 3 december worden we overspoeld met foto’s en video’s van een zeer geslaagde dag. Zie hieronder het resultaat:

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben nog veel meer foto’s en filmpjes van YAN gekregen maar vanwege de privacy die we willen respecteren gaan we deze niet publiceren.

In de School for the Blind is een gebrek aan veel: vervoer naar de verder gelegen middelbare scholen, eten, kleding, zeep, lesmaterialen. Helaas kunnen we deze zaken niet structureel oplossen maar we gaan wel kijken hoe we de jonge mensen van YAN kunnen verbinden met de School for the Blind zodat ze samen dingen kunnen ondernemen en plezier kunnen hebben.

Alweer lopen we tegen de verschillen in verwachtingen en cultuur aan tussen ons hier en de mensen daar. Iets waar we op de Day of the African Child in de Andreas Parochie aandacht hebben besteed in de lezing Kijken met andere ogen.

Voor november en december stonden er voor YAN nog twee activiteiten op het programma: The Day of the African Youth and The Day of People with Disabilities. Twee dagen die wij als Stichting Taiama-Andreas zeer aanmoedigen om aandacht aan te besteden.
Echter het plan voor deze beide dagen komt, op z’n Afrikaans, binnen op 15 november, een week na onze maandelijkse vergadering.
Het gevraagde budget voor de Day of the African Youth bedraagt maar liefst 400 euro. Het plan is om met een busje naar Fadugu te gaan, een stadje 40 km ten westen van Kabala om daar iets te vertellen over de 4 E’s education, employment, entrepreneurship en engagement. Verder is er geen plan.

Na wat heen en weer gebel en ge-email binnen onze Stichting hebben we besloten dat: het budget te hoog is naar de maatstaven van Sierra Leone om in een dag uit te geven, er geen duidelijk plan is en er ook geen tijd is om zoals we dat gewoonlijk doen, over te discussiëren met YAN. We hebben dan ook besloten om deze dag niet op deze manier te sponsoren.

Voor de Day of People with Disabilities ligt dat anders. Het plan was om naar Kabala School for the Blind te gaan. Het thema Er zijn geen grenzen tussen met of zonder beperking. Deze school ligt ongeveer 5 km buiten Kabala. Met het gegeven ze daar geschenken (zeep, tandpasta, maandverbanden) mee willen nemen, iets wat volgens ons structureel niets oplevert, konden we ons nog in vinden, zeker nadat er werd geopperd dat de zeep zelf door meisjes van YAN zou worden gemaakt.
Op 19 november hebben we een brief verstuurd met daarin onze argumenten waarom we het een wel en het ander wel willen sponsoren.

Deze brief is in de YAN vergadering op 23 november voorgelezen.
Wat we hebben gehoord is dat er veel discussie was en dat YAN uiteindelijk heeft besloten om beide dagen te schrappen.

Natuurlijk waren wij verrast en verbaasd. We hebben het even laten rusten.
Verwonderlijk is de reactie van YAN niet: mensen daar kijken tegen ons aan als de grote rijke geldschieters waar alles mogelijk is.
Hoe het verder gaat? Lees het volgende bericht.

In november heeft YAN weer meegedaan aan de National Cleaning Day.

• 

• 

• 

• 

•