Na de teleurstelling van 23 november (zie vorige bericht) gebeurt er iets bij YAN. Er komt het besef, waar we al lang op wachten, dat niet wij maar de leden van YAN verantwoordelijk zijn voor het welslagen van hun activiteiten. YAN is van hun en daar komt niemand aan. In de vergadering van 30 november besluiten ze om deze dag zelf te organiseren en ook aan te kloppen bij de lokale autoriteiten voor geld. Er is een aantal dagen radiostilte en op 3 december worden we overspoeld met foto’s en video’s van een zeer geslaagde dag. Zie hieronder het resultaat:
De weg naar Kabala School for the Blind
Feremusu vertelt erover dat we mensen met een beperking als gelijken moeten zien/ behandelen.
Fatu vertelt dat dit bezoek van YAN een vervolg moet krijgen.
De weg van Kabala School for the Blind naar Kabala
We hebben nog veel meer foto’s en filmpjes van YAN gekregen maar vanwege de privacy die we willen respecteren gaan we deze niet publiceren.
In de School for the Blind is een gebrek aan veel: vervoer naar de verder gelegen middelbare scholen, eten, kleding, zeep, lesmaterialen. Helaas kunnen we deze zaken niet structureel oplossen maar we gaan wel kijken hoe we de jonge mensen van YAN kunnen verbinden met de School for the Blind zodat ze samen dingen kunnen ondernemen en plezier kunnen hebben.
Alweer lopen we tegen de verschillen in verwachtingen en cultuur aan tussen ons hier en de mensen daar. Iets waar we op de Day of the African Child in de Andreas Parochie aandacht hebben besteed in de lezing Kijken met andere ogen.
Voor november en december stonden er voor YAN nog twee activiteiten op het programma: The Day of the African Youth and The Day of People with Disabilities. Twee dagen die wij als Stichting Taiama-Andreas zeer aanmoedigen om aandacht aan te besteden. Echter het plan voor deze beide dagen komt, op z’n Afrikaans, binnen op 15 november, een week na onze maandelijkse vergadering. Het gevraagde budget voor de Day of the African Youth bedraagt maar liefst 400 euro. Het plan is om met een busje naar Fadugu te gaan, een stadje 40 km ten westen van Kabala om daar iets te vertellen over de 4 E’s education, employment, entrepreneurship en engagement. Verder is er geen plan.
Na wat heen en weer gebel en ge-email binnen onze Stichting hebben we besloten dat: het budget te hoog is naar de maatstaven van Sierra Leone om in een dag uit te geven, er geen duidelijk plan is en er ook geen tijd is om zoals we dat gewoonlijk doen, over te discussiëren met YAN. We hebben dan ook besloten om deze dag niet op deze manier te sponsoren.
Voor de Day of People with Disabilities ligt dat anders. Het plan was om naar Kabala School for the Blind te gaan. Het thema Er zijn geen grenzen tussen met of zonder beperking. Deze school ligt ongeveer 5 km buiten Kabala. Met het gegeven ze daar geschenken (zeep, tandpasta, maandverbanden) mee willen nemen, iets wat volgens ons structureel niets oplevert, konden we ons nog in vinden, zeker nadat er werd geopperd dat de zeep zelf door meisjes van YAN zou worden gemaakt. Op 19 november hebben we een brief verstuurd met daarin onze argumenten waarom we het een wel en het ander wel willen sponsoren.
Deze brief is in de YAN vergadering op 23 november voorgelezen. Wat we hebben gehoord is dat er veel discussie was en dat YAN uiteindelijk heeft besloten om beide dagen te schrappen.
Natuurlijk waren wij verrast en verbaasd. We hebben het even laten rusten. Verwonderlijk is de reactie van YAN niet: mensen daar kijken tegen ons aan als de grote rijke geldschieters waar alles mogelijk is. Hoe het verder gaat? Lees het volgende bericht.
En dan is het zo ver: na een week van intensieve voorbereidingen kan het bezoek aan Semamaya beginnen. De meisjes van Semamaya zijn al op donderdag vertrokken; te voet een wandeling van ongeveer 4 uur. En dan te bedenken dat ze elk weekend heen en terug lopen, op vrijdag van Kabala naar huis en op zondag weer terug naar Kabala.
Satelietbeeld van Semamaya met rechts het langwerpige schoolgebouw.
De rest van de groep reist op vrijdag met motorfietsen.
Ze nemen ook meteen de spullen mee om voor de ongeveer 200 mensen te koken. In Semamaya is er veel belangstelling. Mariama Barrie heet iedereen welkom en Mr. Blessing, de tolk, vertaalt alles van Krio naar Limba.
Daarna voeren de meisjes van Semamaya een toneelstuk op over de gevolgen van zwanger worden als tienermeisje.
Vier vriendinnen
Een meisje minder, zij gaat niet naar school en hangt rond in de stad met jongens.
Het meisje komt na maanden thuis met een baby. De jongen op de achtergrond met pet is de “vader”. Achteraan onder de grote boom, op de rode stoel de Chief van Semamaya, op de blauwe stoel de Section Chief
President Sajor houdt een toespraak.
Er is heel veel belangstelling.
Meisjes zouden niet zwanger mogen worden of trouwen.
En dan wordt er water gehaald en gekookt.
Let eens op de enorme ketels en het werk dat er gedaan moet worden.
De vrouwen eten samen
En de mannen eten samen…
Al met al was het een hele succesvolle dag. We hebben zelfs gehoord dat de District Counsel gehoord heeft over deze activiteit en zegt in de toekomst ook een bijdrage te willen leveren aan de activiteiten van YAN.
Morgen is het weer International Day of the Girl en terwijl er bij vele organisaties grote bijeenkomsten en manifestaties gehouden worden, heeft YAN er samen met ons voor gekozen om deze dag anders dan anders aan te pakken. In de groep zitten op dit moment veel jonge meisjes in de leeftijd van 12 tot 14 jaar. Dat is een kwetsbare groep; in een land als Sierra Leone is het aantal tienerzwangerschappen enorm hoog: 4 op de 10 meisjes onder de 18 jaar is moeder. Daarom is er gekozen om het thema Tienerzwangerschap en het voorkomen hiervan onder de aandacht te brengen. Vrijwel alle jonge meisjes uit de groep komen uit het dorp Semamaya en het is hun wens om de International Day of the Girl daar te vieren. In Semamaya is het al helemaal niet gebruikelijk dat meisjes na de basisschool verder onderwijs volgen, zij trouwen over het algemeen zo gauw ze borsten gaan krijgen. De groep meisjes bij YAN die nu het tweede jaar op Kabala Secondary School zitten en door ons gesponsord wordt, is dan ook een uitzondering. Maar eerst aan de slag. Met het motto Kennis is Macht wordt er deze week elke avond hard gewerkt aan de kennis over zwanger worden, zwanger zijn en de hoge risico’s hiervan voor een jong meisje. De oudere meisjes in de groep ontpoppen zich als echte mentoren en geven lessen en discussiëren met de meisjes om ze zo klaar te stomen om morgen in Semamaya over dit moeilijke onderwerp te kunnen praten met de mensen uit hun eigen dorp.
Informatie op het whiteboard in het YAN kantoorMariama Barrie geeft informatieEr wordt hard gewerkt.
