We zijn weer terug in Waterloo en aan onze reis komt langzaam een eind.
In de afgelopen 4 jaar is er een man geweest die we altijd kunnen bellen als er problemen met een auto zijn: Lansana. Hij is betrouwbaar, kundig en inventief. Als automonteur heeft Kelly elk jaar enkele gereedschappen vanuit Nederland meegenomen. Vandaag hebben we besloten om Lansana deze gereedschappen te geven met de afspraak dat als we hem nodig hebben, hij paraat staat. Voor deze man zijn deze gereedschappen zo belangrijk, nu kan hij echt zijn brood verdienen als automonteur.
Terug naar Waterloo
We gaan terug naar Waterloo. Het afscheid was emotioneel, we hebben in de afgelopen week zoveel lieve mensen ontmoet. Familie, YAN leden, de voetballers, buren, oude vrienden van Kelly, zij hebben allemaal hun steentje bij gedragen om het verblijf in Kabala te doen slagen. Kelly’s tante en nicht hebben elke dag gekookt voor iedereen die er in het huis aanwezig was of voorbij kwam. De buurman die hielp met het geluid bij de film. Govna, een oude vriend van Kelly die overal met ons mee ging en hielp waar nodig en als het nodig is goede raad gaf aan ons maar ook aan YAN leden.
We hebben gesproken met heel gepassioneerde mensen. Directeuren van scholen, Mr. Kamara van Kabala Secondary School die YAN wil helpen het farming project nieuw leven in te blazen, de District Counsel Chairman Mr. Conteh die gaat kijken wat hij kan doen voor de School for the Blind, Marie Sesay directeur van Kabala School for Girls en adviseur van YAN en natuurlijk Old Bone, Owen Jones.
We spraken met de directeur van GTI, the Governemental Technical Institute, Dit instituut is nieuw in Kabala en verzorgt beroepsonderwijs. Er waren leraren en veel studenten en voor dit jaar zijn ze gestart met ICT, tailoring, farming, catering and building. Het zag er goed uit en misschien is dit wel iets voor onze YAN leden. Kulako en Lamin zijn in ieder geval enthousiast.
Deze reis overtrof alle andere, we hebben zoveel informatie gekregen en zoveel kunnen doen. Nu nog een paar daagjes bijkomen in Waterloo voordat we aan de terugweg gaan beginnen.
Certificaten en regenjassen
Net als vorig jaar hebben we certificaten, een soort lidmaatschap van YAN van het afgelopen jaar, voor de jongeren gemaakt die ze de laatste avond krijgen. Die certificaten worden erg gewaardeerd.
Maar we hebben nog iets bijzonders: regenjassen voor de zomer. Tijdens het regenseizoen kan de regen soms wel gedurende 24 uur met bakken uit de lucht komen. En als je dan zoals de meisjes van Semamaya 3 uur van huis naar school moet lopen, is zo’n regenjas een uitkomst. Iedereen is door het dolle heen bij het zien van de regenjassen.
Op deze laatste avond spreken we ook de waardering over en weer uit; de relatie tussen Stichting Taiama-Andreas en de Youth Advocacy Network is een speciale, we hebben een band gecreëerd door elkaar over en weer te bevragen en te leren van elkaars culturen. Europa heeft te lang maar gegeven aan Afrika zonder te kijken wat er echt nodig is en Afrika is nog steeds te afhankelijk van hulp vanuit Europa. We willen hier met kleine druppeltjes iets aan proberen te doen. Een utopie? Volgens mij staan we hier aan het begin van een kentering al is het maar voor de jongeren van YAN.
En dan is er feest!
De laatste vergadering met YAN, conclusies en aanbevelingen
Dan is het woensdagavond. Tijdens de vergaderingen hiervoor zijn de jongeren uitgebreid aan het woord geweest en eigenlijk willen ze vanavond spijkers met koppen slaan zoals, wat doen we met het kantoor als de huur afloopt, blijven of toch zoeken naar een andere locatie. Welke activiteiten gaan we in 2020 ondernemen?
We gaan dit een halt toe geroepen omdat we zien aankomen dat we dan in eindeloze, typisch Afrikaanse, discussies verzanden. Bovendien kunnen we geen goedkeuring geven aan de beslissingen die ze willen gaan maken; wij, Kelly en Marie-José, zijn immers niet Stichting Taiama-Andreas, we zijn thuis met een groep.
Daarom hebben we voor hen een to-do-list gemaakt of een to-think- about list voor als we weg zijn:
- Bedenk hoeveel en welke activiteiten jullie willen en kijk eerst hoe je in Sierra Leone hiervoor geld kunt genereren.
- Kijk goed naar de locatie en de ruimte die je nu hebt van het kantoor. Is dit nog wat jullie willen. Willen jullie iets anders, ga dan naar locatie en huurprijs kijken en kom dan bij ons terug.
- Sustainability:
- Farming, er blijkt vanuit de leden wel interesse voor de farming en er is iemand die wil helpen: Mr. Kamara de vice principal van Kabala Secondary School junior. Ga met hem kijken wat mogelijk is en koppel dat terug.
- Computerclasses, er is interesse bij de jongere leden, er zijn 2 computers in het kantoor en er zijn oudere leden die computercursussen hebben gevolgd. Maak hier iets van.
- Er zijn veel jongere leden. Oudere leden, koester ze op elk gebied want zij zijn de toekomst van YAN.
- Zeep, er is door enkele meisjes geopperd om zeep te maken en die te gaan verkopen. Verder willen jullie de banden met de School for the Blind versterken. Misschien is hier een mogelijkheid om dit samen te doen. Vraag aan de blinden hoe zij dit zien, onderschat niet wat zij kunnen!
- Boeken, vanuit Nederland zijn ongeveer 85 leesboeken meegekomen. Ze zijn door ons ingedeeld in moeilijk en gemakkelijker te lezen. Gebruik ze.
(Leraar Owen Jones biedt na het horen hiervan spontaan aan om een keer per week lees- en schrijfonderwijs te geven om zo het niveau, dat erg slecht is, op te vijzelen.)
- Ambassadors voor studenten die support krijgen; door deze YAN leden in te zetten hebben we een uniek systeem gecreëerd voor Stichting Taiama-Andreas die zo indirect controle heeft, de studenten die een aanspreekpunt hebben maar ook de ambassadeurs die verantwoordelijkheid leren dragen voor begeleiden van jongere studenten.
- Financiën, we hebben hiernaar gekeken en wat op de bankrekening staat komt nagenoeg over met het overzicht wat we hebben meegebracht alleen willen we voor het jaar 2020 een beter overzicht van de financiën vanuit YAN. Nu krijg Marie-José alle rekeningen en maakt daar voor YAN een overzicht van. Dat overzicht is belangrijk voor het vertrouwen van leden en Stichting Taiama-Andreas. En omdat Bangalie, de penningmeester in Makeni gaat studeren, zouden we graag iemand anders voor hem willen zien, iemand die de verantwoordelijkheid neemt om zo’n overzicht te maken.
Alle punten worden gelukkig goed ontvangen en men belooft eraan te werken.
Kabala School for the Blind
Drie jaar gelden hebben we ook een bezoek gebracht aan Kabala School for the Blind. Deze school is een kostschool voor blinde kinderen. Zij volgen hier basisonderwijs dat gegeven wordt door leraren die over het algemeen ook blind zijn. In 2017 ( meer info ) en 2019 ( meer info) heeft YAN samen met de leerlingen en leraren 3 december, the Day of People with Disabilities gevierd. Bijzonder want, zo vertelde het hoofd van de school, er is voor hen weinig aandacht op deze dag. YAN heeft besloten om dit jaar ook door het jaar meer activiteiten samen met de blinden te gaan doen.
Voor ons reden om een bezoek te brengen aan deze bijzondere school.
Als we aankomen zien we weinig bedrijvigheid en de deuren van de school zijn gesloten. Het hoofd van de school blijkt er ook niet te zijn maar we worden hartelijk ontvangen door een leraar.
Hij vertelt ons dat de school al sinds september geen steun van de overheid meer krijgt maar dat ze de school met donaties tot nu open hebben kunnen houden. Deze week hebben ze de school echter moeten sluiten; de kinderen zijn naar huis gestuurd vanwege gebrek aan geld om eten te kopen. Alleen enkele kinderen die nergens naar toe kunnen verblijven er nog.
We krijgen een rondleiding door de school en worden helemaal stil van wat we zien….
