De avond valt in Semamaya. Voor het donker wordt gaan enkele meisjes van YAN koken. Ze hebben in Kabala een boodschappenlijstje gemaakt met dingen die ze nodig hebben en dat hebben we mee gebracht naar Semamaya. Bovendien hebben we twee haantjes gekregen, die gaan natuurlijk ook in het eten, verser krijg je het niet.
Lamin slacht de haantjes 
Kulako maakt de haantjes schoon 
Manty maakt vuur 
De mensen van Semamaya zijn verderop naar hun huizen gegaan. Deze gemeenschap is erg gesloten en het is heel bijzonder dat wij hier zo’n warm welkom hebben gekregen. In het volgende hoofdstuk zal ik hier meer over vertellen.
Ik word erop geattendeerd dat er net een baby is geboren. De jonge moeder en het kind zijn nog in de medische post. De twee verpleegkundigen die er behoren te zijn, zijn er niet, zij zijn naar Kabala gegaan. Sajor belt de medische dienst om zijn beklag te doen want de verpleegkundigen mogen niet tegelijk weg gaan. Maar ik zou wel eens het waarom van de twee verpleegkundigen willen horen, je wordt namelijk niet zomaar geaccepteerd in deze gesloten gemeenschap.
Ik besluit een bezoekje te brengen aan moeder en kind.
Beiden liggen rustig te slapen en dat stelt mij enigszins gerust. In Semamaya worden alle vrouwen besneden, ik wil er niet aan denken hoe zo’n bevalling dan moet zijn. Even is de moeder wakker. Ik feliciteer haar en vraag haar of dit haar eerste kindje is. Het blijk het tweede te zijn. In ieder geval is deze ervaring dan niet nieuw voor haar. Op de terugweg naar de kookplaats komen we twee vrouwen tegen. Zij zijn twee traditionele vroedvrouwen en komen de moeder gelukkig gezelschap houden. Zij vertellen ook dat het kind naar mij Marie moet gaan heten omdat ik er op dit moment ben.
We eten samen en drinken poyo, palmwijn en daarna worden sterke verhalen verteld bij het maanlicht.
Versgetapte Poyo 
Het is tijd om te gaan slapen en we hebben gezegd dat we gewoon willen slapen zoals de lokale bevolking dat doet: op een matje en dan in een gedeelte van de medische post. De meisjes van Semamaya blijven niet, ze willen terug naar hun huizen. Ik dring ook maar verder niet aan. Ze komen nog erg verlegen over en je weet niet wat hun beweegredenen zijn om niet te blijven.
