26 mei 2024
Afgelopen week overleed Sajor’s vader. Het was zijn stiefvader zoals blijkt uit onderstaand bericht van Sajor.
Maar eerst een verslag van wat er gebeurde in de dagen vooraf aan zijn dood.
Afgelopen maandag; Sajor is onderweg van Kabala naar Freetown met de bus als de bus plotseling een klapband krijgt. APK kennen ze niet. Je rijdt met je auto (banden) tot het niet meer gaat.

Sajor stuurt mij een bericht via Whatsapp en vertelt lachend over de consternatie op straat: Huilende vrouwen, een biddende pastor met de bijbel in zijn handen.
Maar dan 3 uur later stuurt hij een bericht dat zijn vader is overleden. Zijn ouders wonen in een gehuchtje 2 tot 3 uur rijden door de jungle met de motorfiets vanaf Kabala. Met de auto kom je er niet. Hij moet terug, kan niet verder reizen naar Freetown.
Zijn vader is al oud, sinds 2 jaar ziek, afgelopen maart toen we in Sierra Leone waren hebben we hem nog bezocht in het ziekenhuis van Kabala.

Als hij in Kabala komt leent hij een motorfiets van een vriend en gaat op weg.
Ondertussen verspreidt het nieuws zich snel en gaan ook 4 leden van YAN, Lamin, John, Musa en Bailor naar het gehuchtje. Ze gaan om Sajor te steunen en krijgen van ons wat geld mee als steunbetuiging.

Maar dan bereikt ons het bericht dat de vader van Sajor nog niet dood is. Na de rituele wassing zag iemand dat hij nog ademde…. Hij wordt snel naar zijn hut gebracht waar de Chief en de Imam naast hem plaats nemen. De man pakt Sajor’s hand vast en vraagt om vergeving als hij iets fout heeft gedaan.
Gedurende 2 dagen mag er niemand anders meer bij hem behalve de imam en de Chief. Wat een leed voor zijn vrouw en kinderen. Afgelopen woensdag is de man overleden.
Daarna ontstond er een heftige discussie over waar de man begraven moest worden: in zijn geboortedorp naast zijn vader, in het geboortedorp van zijn moeder want daar was hij vorige week nog naar toe gegaan voor behandeling van zijn ziekte of in het gehucht waar hij de afgelopen 27 jaar gelukkig was geweest met de moeder van Sajor. De Paramount Chief beslist. Het wordt het dorp van zijn vader, hier is de man ook geboren.

Vandaag wordt de man begraven. Sajor gaat terug naar Freetown, hij heeft al een week college gemist. Vanmorgen plaatst hij het volgende bericht op Whatsapp als eerbetoon aan zijn vader en met zijn toestemming plaats ik het bericht hier.

Rest in perfect peace Pa Koroma.
Heaven is open today to welcome you, a kind hearted man. You will never be forgotten in our history because you stood by us when almost nobody could. Pa Bamba Ferenkeh Sorie Koroma is a man who deserves to be celebrated and I will always celebrate him throughout my life. This man saved us from the rebels after my father was brutally killed because of his personal wealth in Kabala during the 1997 attack leaving my mother with 7 children to take care of at that crucial time. My mother has no idea what to do and where to go, her family members and my father’s immediate family members have all fled to Guinea to seek refuge. My mother was desperately in need of help to save her and her 7 kids. She quickly had a second thought and decided to flee to Diang where her father was rearing cattle and hunting animals, her idea was to find somewhere in the bushes to hide. It was a tough decision because she has to cross so many deadly checkpoints with her kids bearing the pros and cons of her decision, luckily for her it was successful. We entered Diang when I was just 5 years old, then the struggle continues having a safe place to hide us from the rebels . My mother took us to Issaia village but they refused to keep us with the fear that they will be killed or badly treated by the civil defence forces (CDFs) so they directed my mother to a hamlet called Bambaferenkehya where this hero ( Pa Koroma) was seeking refuge with his family. Upon arrival, the people in the hamlet got scared and warned him not to keep us, but by then my mom could not even speak louder and all of us were starving of hunger. He gave my mother some clean rice and other food condiments to prepare food for us quickly so that we will not die, my mother did that and we saw a new beginning. He resisted all the pressures and decided to keep us. Most of the people abandoned him with the fear that he will be killed together with us because he refused to notify the CDF which was the legitimate rule. He went through dark and thin in order to provide our needs. He never treated us partially from his biological children, he never for a single time raised his voice against us, he inculcated us to the Kuranko Culture. With all this he had never asked my mom for marriage or any relationship affair. People provoked him that after the war these people will leave you he replied gently “Kokefusa, mokor kuyei keh beh teh gbay” in English nothing goes for nothing, not all the bath we take clean us properly. After the disarmament, my mother asked him ” what do you want from us? He replied nothing! My mother requested that you come with us in Kabala and stay together? He replied “where will I leave my people and plants?”. He made a request to my mother and that request was he doesn’t want to lose us the children she brought. Mmy mother replied “then I have to marry you” he replied “if that is the option I am ready to do whatever it takes”. He went to Guinea to marry my mother with all of us despite the huge challenge faced by my father’s brothers and sisters. He is a wise man, he quickly proffered a solution that was unanimously agreed between him and my father’s family both here and Guinea. Pa Ferenkeh Koroma is a man that all Koroma’s in Diang should be proud of and simulate.
You are forever gone but never will be forgotten.