Zo verdrietig, vannacht is de oude Cotton Tree in Freetown omgevallen. De oude boom in het centrum van Sierra Leone was het symbool van Vrijheid. Het verhaal gaat dat in 1792 de bevrijde slaven die terug kwamen naar Afrika en de stad Freetown hebben gesticht, onder de boom samen hebben gezongen, gebeden en gedanst.
Elk jaar reden we er verschillende keren langs, het laatste jaar schrok ik van de slecht staat van de oude boom; was het zijn leeftijd, de smog in de stad die steeds erger wordt of is het het verdriet van de boom over de steeds toenemende armoede in dit land?
Of is het misschien zoals Sajor zei, ” De bomen protesteren tegen de ontbossing in Sierra Leone”.
Hij is gevallen en komt nooit meer terug.
De boom februari 2018.
24 mei 2023. De boom was een rustplaats voor vele dieren zoals gieren en vleermuizen.
De boom februari 2023
Hieronder een paar oude foto’s en een kaart uit 1909
Bankbiljet uit 2016 (1 euro waard, inmiddels een waarde van 50 cent)
It is a blessing today enjoying God’s light without worries of switch off from the power station,
When I was pretty young we use to play night games during the moonlight with fellow kids, hiding in the forest for others to find you “coup” we play and sing beautiful Fullah, Kuranko, and Mandingo songs reflecting our fishing, setting traps, making fish traps experiences all day. We don’t worry about light going, we get pretty worried when it get cloudy, sometimes we keep watching the moon we argue that it faster than the Sun, but who can prove that to watch the sun for a minute? So we all agree that the moon speed more than the Sun.
Today I see most of the 2000s worrying about light, sometime around my area in Freetown I hear the crowd boo “ooohhhh!!!” when there is power shake. For us in those days we worried when there is no moon light, we set fire sit around it and tell stories. We grow younger every day because we don’t worry about having big cars, mansion, authority, power, influence, connection, etc. Nobody ask you who you want to become in the future? Because we are already who we are.
De hut van de ouders van Sajor.
Sajor met zijn vader en broer.
Het dak wordt gerepareerd.
Een jongen in Sierra Leone heeft een vis gevangen.
My first day in school when my teacher asked me who you want to be in the future? In my language I replied “a herdsman” he was angry, all your colleagues want to be president, lawyers, ministers, and prominent people in society but you want to be a herdsman? I said yes! He said sit down . My classmates were provocative of me because of that, but I was happy because I never dreamed of going away from nature, until in 2004 when I was taken to the city. I cried like a suckling child who needs breast milk. I was there for some years later taken back to the usual place, I find out that most of my childhood friends are going to school, I tried to convince them not to go, I mislead them and I made some success until I was taken back to city which wasn’t easy.
There are many reasons to thank God for what you have and always remember where you came from, learn to adopt to environment, situation, and changes in life journey. Happy independent day to our beloved country may the Lord help our leaders to thrive above all difficulties in trying to make this country great .
Onze voorzitter Jacq. Zenden is niet meer. Helaas hebben wij op 12 april afscheid moeten nemen van Jacq. Hij was een bevlogen en inspirerende man die zich met hart en ziel voor onze stichting en daarmee voor de jongeren in Sierra Leone heeft ingezet. In 2017 bezocht hij Sierra Leone en de jongeren aldaar. Hij was erg onder de indruk van wat hij daar heeft gezien. Jacq. dank voor alles wat je voor ons hebt betekend. We zullen je nooit vergeten!
Op 8 maart vierde YAN internationale vrouwendag. Daartoe hadden ze twee vrouwengroepen uitgenodigd in hun kantoor. Vrouwen in Sierra Leone steunen elkaar in een groep door samen te komen, hun problemen te bespreken en is ook een reservekas voor onverwachte omstandigheden. De jonge meisjes van YAN kregen de kans om de vrouwen vragen te stellen. Verder was er een interessant debat met voor en tegenstanders. Het discussiepunt was: Wie is er de baas thuis en regelt alles, de man of de vrouw.
Voor ik hierover begin eerst een tip. Wil je het verslag van de reis lezen in chronologische volgorde, begin dan bij de laatste post van dit reisverslag.
In Nederland hebben we natuurlijk vele mensen die onze stichting ondersteunen maar ook hier in Sierra Leone kunnen we niet zoveel werk verzetten zonder de mensen om ons heen. De meeste mensen komen uit de regio van Kabala, Koinadugu en zijn tijdens de oorlog moeten vluchten. Velen van hen wonen nu in Freetown en ze zijn maar al te blij als ze met ons mee mogen reizen en met ons de week mogen doorbrengen. Laat me enkelen van hen voorstellen en bedanken.
Hawa en haar dochtertje Marie. Zij kookt voor ons als we in Waterloo zijn. Ze wilde op de foto terwijl ze aan het eten was.Links Hawa’s man, Daddy K, de broer van Kelly. Hij zorgt voor alles rondom het huis.Hawa en Daddy K blijven altijd in Waterloo als wij naar Kabala gaan.
De mensen hieronder reisden mee.
Lansana, de automonteurSheka, de chauffeur die we inhuurden omdat we met een busje en een auto reisden.Ferenkeh, hij poest de auto’s, haalt water en nog veel meerManty en haar kleine zoontje Bangalie, nog aan de borst. Zij waste onze kleren.Fanta, de oudste zus van Kelly en de sfeermaker in huis.Sajor, oud president van YAN, studeert nu social worker aan de universiteit. Regelde o.a. alles bij Tacugama en is ook een belangrijk adviseur geworden.
Mensen in Kabala, teveel om op te noemen maar toch hier enkelen.
Pa Sorie, de caretaker van het huis. Van zijn vrouw heb ik helaas geen foto, zij kookt voor iedereen.Yerie, zij zorgt voor onze farm, regelt de financiën van de voetballers en komt geregeld met heerlijk eten.Old Bone, de leraar dei ondanks dat hij nauwelijks lopen kan ons zoveel mogelijk probeert te vergezellen.Paramount Chief Foday Jalloh uit Kamala een dorp bij de LOMA mountains, altijd een luisterend oor als hij ook in het huis logeert.En als laatste maar de meest belangrijke spil, rechts, Govna, een jeugdvriend van Kelly. Zonder hem waren we nergens. Altijd daar, betrouwbaar en zonder eisen.
