Eindelijk is het dan zover: na het bezoek van Sajor en Bangalie aan Semamaya gistermiddag worden de uniformen tijdens de wekelijkse vergadering overhandigd aan de meisjes van Semamaya. Tot onze verbazing zijn de Section Chief (zeg maar de locoburgemeester) van Semamaya, Mr. Blessing de tolk en een 3 tal ouders ook aanwezig. Er wordt een hele ceremonie van gemaakt en de meisjes wordt op het hart gedrukt dat ze goed hun best moeten doen omdat zij een voorbeeldfunctie hebben voor degenen die na hun komen. Een hele mooie afsluiting van het schooljaar zo vlak voor de zomervakantie.
Het sorteren van de schoolspullen: uniform, schoenen, sokken, pennen en schriften.De Section Chief van Semamaya met enkele studenten.Op de achtergrond de tolk en een van de vaders.
Behalve dat er 11 meisjes van Semamaya Village naar Kabala Secondary School gaan, hebben we al lang niets meer gehoord uit het dorp. Gistermiddag besloten Bangalie en Sajor plotseling om op de laatste schooldag een bezoekje te brengen aan het dorp op ongeveer 45 minuten rijden van Kabala. De weg is onverhard en soms, zeker in de regentijd, zijn er stukken die nauwelijks te berijden zijn. Sajor en Bangalie gaan zoals gewoonlijk met de motorfiets. Dat ze zo plots wilden gaan was wel even een dingetje, we hadden het er helemaal niet over gehad en overleg met de anderen van onze stichting over de kosten voor dit reisje was dan ook niet mogelijk maar Blessing, de man die in 2017 als tolk fungeerde toen wij er waren, liet horen dat ze YAN hadden gemist voor een evaluatie; goed dat er ook daar mensen zijn die de vinger aan de pols houden.
Rechts voren, Blessing, de man die in 2017 tolkte van Limba naar Krio.
’s Middags aangekomen op de berg waar Semamaya ligt is er een drukte van jewelste. Er blijken veel meer kinderen op school te zitten dan tijdens ons bezoek in 2017. Het gevolg van de regelmatige bezoeken van YAN? Ik hoop het maar bewijzen kan ik het natuurlijk niet. Het hoofd van de school is in ieder geval blij met het bezoek.
Het hoofd van de school.
Hieronder een overzicht van het aantal leraren en leerlingen op de basisschool van Semamaya.
Een mooi overzicht van het aantal leerlingen; er gaan inmiddels meer meisjes dan jongens naar school
Het beeld lijkt prachtig: 3 x zoveel kinderen op school dan in 2017 maar 2/3 e daarvan zit in de eerste klas. Dus maar weer afwachten en vervolgen hoe het verder gaat. In de onderstaande filmpjes zie en hoor je hoe zo’n laatste schoolmiddag verloopt, weer een mooie blik in deze totaal andere wereld dankzij Sajor en Bangalie.
De aankomst in SemamayaDe farm van Semamaya. Kinderen moeten hier ook werken, een deel van de opbrengst gaat naar de leraren van de school. Leraren worden vaak niet of niet op tijd door de regering betaald en zo komen de leraren aan inkomsten.
Dit onverwachte bezoek heeft toch weer een prachtige kijk gegeven in Semamaya en de banden met YAN zijn weer even aangehaald.
Soms lopen dingen anders dan dat je ze in Nederland had bedacht. En wat moet je dan? Natuurlijk waren we teleurgesteld dat de uniformen niet geleverd waren voor de Day of the African Child. Ze waren klaar, dat wisten we. Maar Manty en haar lerares waren dat weekend niet in Kabala en daar kun je van hieruit niets aan veranderen. De overdracht van de uniformen en andere schoolspullen aan de meisjes uit Semamaya moest het hoogtepunt van de dag worden. We liepen tegen nog een ander probleem aan: veel leden zijn ook lid van andere grotere organisaties zoals PLAN International en CFN (Children’s Forum Network). Omdat wij ervoor gekozen hebben de dag klein te houden, we willen YAN immers niet afhankelijk maken van het geld wat nodig is voor grote activiteiten, en andere organisaties wel groots uitpakken, kozen veel YAN leden ervoor om een deel van de dag, mee te doen met de grote organisaties. Deze organisaties bieden hun echter niet de school support die wij bieden. Wat vinden wij daar nu van? U mag gerust reageren.
De uniformen zijn overigens 2 dagen later geleverd in het kantoor van YAN en zodra ze worden overhandigd hoort u van ons.
De Day of the African Child bracht voor YAN en ook de kinderen uit de buurt wel veel plezier en saamhorigheid. Zeker niet onbelangrijk! Kijk zelf maar naar de video’s en foto’s van dans, muziek en spel.
Het was een geweldige dag. Viering, presentatie, heerlijk eten van Kenku en Aminata. Wandelingetje door de tuin met items uit het dagelijks leven in Sierra Leone. Muziek, djembé spelers, kleding uit Sierra Leone en de verkoop ( alles werd verkocht! )
De presentatie over wat wij kunnen leren van de Afrikaanse cultuur en levenswijze kunt u hier terug lezen.
Aanstaande zondag is het dan zover. Het evenement kijken met andere ogen. Er is vraag naar wat er die dag op het programma staat. De viering, waarin overigens iedereen van harte welkom is, duurt tot ongeveer 11.15 uur. Daarna is er tijd voor een kopje koffie in de kerk. Na de koffie is er een presentatie met het thema Kijken met andere ogen, over hoe de Afrikaanse en Europese culturen totaal van elkaar verschillen, hoe moeilijk het is te communiceren en wat we van elkaar kunnen leren.
Na de presentatie gaan we naar buiten. Voor de kerk is een pleintje en om de kerk een tuin. Via verschillende stations kun je een beetje proeven van het Afrikaanse leven. Je kunt o.a water dragen op je hoofd , strijken zonder stroom, ontdekken wat een fufulamp is en tot slot kun je een kijkje nemen in de Afrikaanse keuken.
Kenku en Aminata uit Sierra Leone laten je proeven van Afrikaans eten en geven uitleg over keukengerei zoals een matawodo
En als je wat geld over hebt, er zijn spulletjes te koop gemaakt van stoffen uit Kabala, Sierra Leone.
U bent allen van harte uitgenodigd!
Misschien dat u na deze middag, nog steeds met plezier maar met andere ogen naar bijgaande foto kijkt….
