De meisjes van Semamaya deel 3

28 maart 201930 december 2020Marie-José Brounen

Je kunt niet alle problemen oplossen in een land waar overduidelijk hongersnood heerst, sommige mensen hebben maar een maaltijd per dag en echt niet uit onze schijf van 5! en waar voor ons normale voorzieningen als een toilet en schoon drinkwater niet voorhanden zijn.
Maar na het zien van de omstandigheden waarin de meisjes van Semamaya leven (zie De meisjes van Semamaya deel 2) kan ik het niet laten geld te sturen voor matrassen. (Dat gaat even buiten onze stichting om want het geld dat wij inzamelen is bestemd voor onderwijs en het duurzaam maken van YAN.) Om niet meteen weer te denken dat ik het bij het rechte eind heb en dat er NATUURLIJK behoefte is aan matrassen, heb ik eerst gevraagd of de meisjes wel matrassen willen hebben, in hun dorp slaapt immers iedereen op rieten matjes. Zeker willen ze matrassen. Maar hoeveel matrassen passen in hun kamer waar ze met elf meisjes wonen? Twee 2 persoonsmatrassen wordt te krap dus worden het een 2 persoons en een 1 persoonsmatras. Ik stuur geld en krijg meteen de reactie dat dat meer was dan nodig, 10 euro teveel. De inflatie is enorm dus ik wil zeker weten dat ze genoeg hebben en verder voor zoals ze in Sierra Leone zeggen “Man can’t tell” – je weet maar nooit- . Maar wat moeten ze nu met het geld? Zoek maar een goede bestemming, ik hoor het wel.

Gister kreeg ik de foto’s en de video’s van het winkelen naar matrassen en het onderhandelen. Sajor heeft de meisjes meegenomen en laat hen zoveel mogelijk zelf doen, onderhandelen, betalen en vervoeren. Hij bewijst weer een te meer dat hij het hart op de goede plaats heeft zitten.

Video Over het onderhandelen van de prijs van de matrassen.Klik hier

De man gaf na de verkoop ook nog advies aan de meisjes dat ze zich moesten focussen op school omdat er maar weinig meisjes zijn die zo’n kans krijgen.

Video Het advies van Mr. Brima Mansaray, de maker van de matrassen.Klik hier

Video Een solar lamp kopen Klik hier

Kosten solarlamp 8,50 euro, kosten lakens 4,50 euro, een persoonsmatras 15 euro, twee persoonsmatras 26 euro. Met relatief kleine bedragen kun je een hoop doen. Bovendien hebben deze meisjes veel geleerd en weer een boost gekregen om goed te studeren. Soms is het goed om je gevoel te volgen.

Marie-José Stichting Taiama-Andreas

De meisjes van Semamaya Village deel 2

6 maart 201930 december 2020Marie-José Brounen

In ons laatste verslag hebben we bericht over de 10 meisjes uit Semamaya die sinds september vorig jaar naar de middelbare school gaan. Dit is een groot succes voor YAN want dankzij de bezoeken en het praten met de ouders en ouderen in het dorp, hebben de mensen van het dorp het aangedurfd om deze meisjes te laten gaan. Op onze laatste dag in Kabala hebben we de meisjes rugzakken gegeven. Het geld hiervoor kwam van een donatie van een handwerkclub uit Landgraaf. Hieronder zie je de foto’s van de meisjes.

Voor de meisjes valt het niet mee om hun weg te zoeken in het stadje Kabala als je uit een dorpje komt op een uur rijden door de bush.
Gister kreeg ik foto’s waar ze verblijven. Dit is hun gezamenlijke slaapkamer :

Een man aan het werk
in Semamaya village
om de slaapmatjes te maken
(foto uit 2017)

Toen we terug waren, hebben we besloten om het geld dat over was van de jobskills, enkele meisjes van YAN hadden besloten om toch niet deel te nemen aan het beroepsonderwijs, te besteden aan uniformen, degelijke schoenen en pennen en schriften voor de meisjes uit Semamaya.

Manty, lid van het bestuur van YAN die de cursus Tailoring, Fashion and Design aan het volgen is, heeft de opdracht om, samen met haar leraar, de uniformen te maken.

Naast het maken van de uniformen begint Manty zich als een moeder te ontfermen over de meisjes die niet ouder zijn dan 12-14 jaar.
Zo was het bedoeld: YAN een groep jongeren die er is voor elkaar.

De meisjes van Semamaya village deel 1

16 januari 201930 december 2020Marie-José Brounen

Naast het toegankelijk maken van onderwijs voor 43 jongeren, 35 middelbare scholieren en 8 beroepsonderwijs, helpen we de Youth Advocacy Network ook met hun kinderrechten activiteiten. Ze gaan naar afgelegen dorpen om middelbaar onderwijs voor meisjes te promoten. Dit schooljaar heeft YAN een groot succes geboekt: 10 meisjes uit Semamaya Village, een dorp een uur rijden van hier, zijn begonnen op Kabala Secondary School. We hebben ze ontmoet tijdens ons bezoek deze week. Sommigen hadden geen rugzak, anderen kapotte uniformen.

Semamaya is een dorp op een uur rijden van Kabala. Sommige mensen van Semamaya zijn nog nooit buiten het dorp geweest.
Foto’s van Semamaya Village vind je in ons reisverslag van 2017.
Zondag was er een afscheidsfeest met YAN. We hebben de meisjes uit Semamaya uitgenodigd en rugzakken voor hen gekocht. De meisjes mogen niet zomaar komen, het is weekend en dan werken ze in Semamaya op het land. Door de week slapen ze bij familie in Kabala. Donderdagmorgen zijn Sajor en Manty, wat heb ik bewondering voor deze jongeren, met de motorfiets naar Semamaya gegaan om toestemming aan de ouders te vragen om eerder naar Kabala the komen.

Het kantoor en de farm.

9 januari 20191 november 2019Marie-José Brounen

Gister hebben we de farm bezocht, een enorm stuk land waar op dit moment alleen maar nog bonen op staan. De rest is al geoogst.

Met deze farm willen we bereiken dat deze jongeren de kneepjes van de landbouw leren maar ook dat ze wat geld kunnen verdienen voor hun organisatie. Op dit moment werkt dit nog niet zo goed: maar weinigen zijn gemotiveerd om echt hard te werken en de opbrengst valt to nu toe tegen. Als we thuis zijn moeten we dit serieus gaan evalueren.

s Middags gaan we naar het kantoor. Eerst hangen we de spullen die we hebben meegebracht op. Ook de posters van vorig jaar hangen we op. Met behulp van de hamer die we hebben meegebracht.

Daarna vergaderen we. We beginnen met een opdracht: schrijf 5 dingen in je schrift waar je goed in bent. Schrijf daarna in het schrift van je buurman if – vrouw waar hij of zij goed in is .

Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn. Als iedereen klaar is schrijven we van ieder twee kwaliteiten op het white board. Dit is het resultaat.

Conclusie: er zijn veel kwaliteiten binnen Yan. Laten we deze gebruiken, respecteren en er samen iets moois van maken.

Ontmoeting met YAN

8 januari 20198 maart 2019Marie-José Brounen

Wat een geweldige eerste dag met YAN gisteren! Eerst ’s morgens natuurlijk het kantoor bezichtigd. Dit ligt uit het centrum van Kabala en is vanaf de weg niet te zien, helaas. Maar het gebied oogt vriendelijk en de mensen eromheen zitten buiten te wassen en te koken en groeten.

Het kantoor bestaat uit verschillende ruimtes: de conferentie kamer waar wordt vergaderd en drie kleinere kamertjes voor de leiders. Er is ook een opslag en een toilet en er zijn voorzieningen voor stroom, helemaal niet slecht dus.

Eerst hebben we, samen met Sajor de president, Manty de PRO public relations officer, Bangalie de financieel secretaris en Owen Jones de leraar en adviseur, alles uitgepakt wat we hebben meegebracht voor het kantoor. Dat was heel veel: een groot white board, kantoor spullen zoals onder andere een perforator, schaar, nietmachine, en bij bijna alles is uitleg nodig omdat veel dingen die voor ons heel gewoon zijn hier niet te krijgen en dus onbekend zijn. Er is ook een lamineerapparaat dat ze al snel zullen gaan gebruiken maar daarover in een later bericht meer. Al deze dingen hebben we kunnen kopen met giften van basisschool de Windwijzer Heerlen, en een handwerk club uit Landgraaf.

Naaispulletjes voor Manty

Ook aan spel is gedacht, een sjoelbak.

’s Middags vergaderen we met YAN, een welkomstwoord en voorstellingsronde. Daarna is er een verrassing: traditionele dans wedstrijd, jongens tegen meisjes. Ze hebben ook een echte djembé speler geregeld maar als we er achter komen dat hij 50 euro per uur vraagt, zijn we het er snel over eens dat we dat niet gaan doen. Voor 4 euro huren we de trommels en dan gaan we zelf trommelen. Wat een lol hebben we en ook de buurt kijkt van afstand mee en begint soms spontaan te dansen.