In het vorige verslag schreef ik over onze plannen met YAN in het eerste weekend en nu zit ik in Waterloo, een voorstad van Freetown. Het is zondagmiddag en YAN is net vertrokken, terug naar Kabala. Ik heb pas een beetje rust als ik hoor dat ze goed zijn aangekomen.
Het weekend was geweldig, voldeed aan alle verwachtingen.

Vrijdagavond komen ze aan maar daar gingen natuurlijk veel voorbereidingen aan vooraf en hoe verdeel je 15 jonge mensen over 3 slaapkamers. Dit jaar hebben Kelly en ik een container verscheept met alle spullen die we in de loop van de jaren hebben gekregen. Die toer om de container op z’n plek te krijgen spaar ik jullie maar, het was een reis van 21 dagen met veel geregel.
In die container waren o.a. stoelen, matrassen, lakens, kussens en een tent. Dat komt nu goed van pas.
De kamers worden ingericht, de tent opgezet, Hawa de schoonzus kookt en dan is het wachten. Ondertussen kijken we met de buurkindjes een film. (op de laptop, beamer, en met behulp van een generator)

De buurkindjes is een verhaal apart. Zij zijn met 7 in de leeftijd van 1 tot 17 jaar en wonen samen met hun oma. De oudste Ali gaat naar de eerste klas van de middelbare school. Vanmiddag hebben we ze allemaal van kleren voorzien afkomstig uit de zakken uit de container. Ik heb ze verteld dat ze in hun nieuwe kleren naar de film mogen komen en trots dat ze zijn!

En dan komen ze aan, 12 jongeren van YAN. drie meisjes zijn niet meegekomen, zij zijn in hun dorp gebleven omdat dit weekend de laatste dag is van de initiation in de Bondo society van enkele meisjes uit het dorp. Ze kwamen er niet onderuit om daar aan mee te doen, de druk vanuit de gemeenschap was te groot. We hebben van alles geprobeerd tot aan de Paramount Chief aan toe die overigens vond dat ze toestemming moesten krijgen van de Town Chief om te gaan maar het mocht niet baten.
Het voort te ver om hier iets over de Bondo te vertellen. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit een gruwelijke traditie is. Wil je meer weten dan staan er een goed artikel op wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Female_genital_mutilation_in_Sierra_Leone

Kamers verdelen, eten, jongens en meisjes apart en dan even samen komen in de woonkamer.

En… ze brengen een cadeautje mee.

En daar gaan we weer, Sierra Leone. Begint een beetje te voelen als thuis komen maar met gemengde gevoelens. Op dit moment lees ik het boek “De Getemde man” van Babah Tarawally uit Sierra Leone.
Hij beschrijft (hoe het is om man te zijn in) de verschillende werelden.
Waar in Sierra Leone de gemeenschap belangrijk is, staat in Nederland het individu centraal.
Boeiend, maar het maakt wat we doen en de communicatie zo moeilijk.

Terug naar de reis. Anders dan vorig jaar toen vanwege corona de reis onverwacht toch door ging, hebben we dit jaar een programma gemaakt.
Daarbij hebben we geprobeerd YAN leden verantwoordelijkheden gegeven. Zo krijgen we 1) hulp, 2) kunnen we goed zien wie er wat in zijn mars heeft en 3) wordt het een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Punt 1 en 3 lijken op dit moment een illusie. Het blijkt weer eens hoe moeilijk het is om te plannen en om je verantwoordelijkheid te nemen. Dat is hier voor jongeren al moeilijk, laat staan daar, zeker ook als je kijkt naar wat ik hierboven schreef.

Toch hebben we een mooi programma kunnen neerzetten. Zeker ook met de hulp van Sajor, de jongeman die YAN mede oprichtten en nu in Freetown studeert.
Hopelijk komen alle plannen zo veel als mogelijk uit. Hieronder een overzicht.

Net zoals vorig jaar hebben we de vijftien meest actieve leden van YAN uitgenodigd om een weekend met ons in Waterloo, een voorstad van Freetown te verblijven.
Vrijdag zullen ze na school worden opgehaald en ’s avonds laat komen ze aan in Waterloo.
Zaterdag is het al vroeg opstaan; om 9 uur worden we in Tacugama Chimpanzee Sanctuary verwacht.
Tacugama is een opvang voor de ernstig bedreigde chimpansee. Chimpansees worden in Sierra Leone gevangen om te eten (bushmeat) or om te dienen als huisdier. Om een kleine chimpansee te vangen worden vaak veel familieleden van de chimpansee gedood.
De chimpansee is het nationale symbool van Sierra Leone.
Om meer te weten komen over Tacugama en hun werk, klik op onderstaande link:
https://www.tacugama.com/education/#1508096391802-c021890d-0db7

De opdracht voor de jongeren die het voorrecht hebben om het park te bezoeken zal zijn om in groepjes van 4 een presentatie te maken voor de achterblijvers in Kabala.

Verder staat er in het weekend een spel op het programma, the budgetgame, waarbij ze in groepjes met een bepaald budget, activiteiten moeten organiseren. De kunst is om uit te komen met het geld en misschien zelfs wat over te houden.

Op zondagmiddag reizen de jongeren dan weer terug naar Kabala zodat ze op maandag op school kunnen zijn.

Maandag reizen Kelly en Marie-José naar Kabala en we zullen, verdeeld over de dagen die volgen, de verschillende scholen bezoeken.
Verder staat er elke dag om 4 uur, na school, een bijeenkomst met YAN in hun kantoor op het programma.

We hebben dit jaar gekozen voor een thema, het thema OWNERSHIP. Ownership over je leven en ownerschip over YAN. Wie is er verantwoordelijk en wie onderneemt actie?
De eerste middag krijgen de jongeren de opdracht om eens te kijken hoe je leven er nu en misschien in de toekomst uit gaat/ kan zien. Wat heb je nodig om te doelen te bereiken, wat kun je zelf doen en wat/ wie heb je nodig?
De tweede middag zullen de Tacugama gangers hun presentatie presenteren aan de rest van de groep en zullen we daarna een film kijken over chimpansees.
De derde middag zullen we met de jongeren die duidelijk een doel hebben voor hun toekomst na de middelbare school gaan kijken wat de mogelijkheden zijn. Dat zal geen gemakkelijke opgave zijn want over het algemeen weten de jongeren niet wat ze willen of hebben ze zo’n grote dromen, denk aan universiteit of zelfs reizen naar het westen, dat die niet te verwezenlijken zijn.
Op de vrijdag worden we verwacht bij de halve finale van het 4e MantenKelly tournament, een voetbaltoernooi waaraan 12 teams deelnemen. Meer hierover vind je op Facebook.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063577221521

En dan is het zaterdag. Op die dag nodigen we de ouders van de jongeren uit om naar het kantoor te komen om hen te ontmoeten. We zullen ook samen stilstaan bij de toekomst van YAN. Het thema ownership komt weer aan bod; van wie is YAN, wie is er verantwoordelijk voor de organisatie, voor de financiën?
’s Middags is er de finale van het MantenKelly tournament waar we allemaal worden verwacht.

Het programma is ambitieus, we zetten hoog in en we zullen wel zien wat ervan komt.

Mijn reis begint officieel morgen maar met alle voorbereidingen is hij al veel eerder begonnen…..
Wordt vervolgd.