Bezoek aan de middelbare scholen.

26 januari 20227 april 2022Marie-José Brounen

Zoals jullie weten sponsort Stichting Taiama-Andreas 43 jongeren met schoolmaterialen. In deze week hebben we de vier grote middelbare scholen bezocht waar de leerlingen naar toe gaan. En, alle jongeren waren er op een na. Tijdens dit bezoek hebben we weer gesproken met de hoofden van de scholen. Zij kennen ons inmiddels en zijn heel betrokken.

Het meisje dat we niet konden vinden was Kaday uit het dorp Semamaya. Dit is het meisje dat 4 maanden geleden uitgehuwelijkt was en dat eerste kerstdag terug kwam. Over het vervolg over Kaday zal ik in de volgende post schrijven.

Zie ook: https://taiama-andreas.org/2021/12/31/afrika-van-oost-naar-west-en-een-kindhuwelijk/

De farm, YAN, de voetbal en kapsels

25 januari 20227 april 2022Marie-José Brounen

2022 De eerste dag in Kabala gaan we een bezoek brengen aan het stuk land van Kelly. Dit stuk was vroeger een grote farm waar pindanoten werden verbouwd en waar Kelly als kind de apen weg moest jagen. We gaan er met Manty, een oud lid van YAN die twee jaar landbouw heeft gestudeerd met behulp van onze stichting en Manteneh, een zusje van Kelly die ook klaar is met haar studie. Zij willen er landbouw starten.

’s Middags zien we YAN bij het kantoor. Ik neem de jongeren mee in de bus naar het voetbalveld. Met wel 20 in de bus, leuke ervaring.

En wat doe je op het voetbalveld als de wedstrijd niet zo interessant is? Foto’s maken

Naar Kabala

24 januari 202229 januari 2022Marie-José Brounen

Na een rit van 5 uur (270 km) eindelijk in Kabala aangekomen. De weg is geasfalteerd maar nog steeds slecht, veel gaten en gevaarlijke vrachtwagens. De vrachtwagens, die tropisch hardhout vervoeren naar de hoofdstad om vervolgens te worden verscheept naar China, maken de wegen niet beter. Onderweg verse poyo ( palmwijn) gekocht langs de weg in een Kuranko dorp. In Kabala hadden we 3 kamers gereserveerd voor de mensen die mee zijn gekomen. We slapen in het huis van een oom. Echter vanmiddag is Paramount Chief Foday uit Kumalah ( het dorp waar Kelly’s moeder vandaan komt) met zijn gezelschap hier onverwacht aangekomen. We hebben maar 2 kamers ( van de 7) en iemand moet een ander onderkomen zoeken. This is Africa.

Het weekend met YAN zondag

24 januari 202229 januari 2022Marie-José Brounen

’s Morgens willen de meisjes de yam koken, een soort wortel. We hebben die gekregen van Govna een vriend van Kelly. Zijn vrouw werkt met andere vrouwen op een grote farm waar ze groente verbouwen die ze verkopen op de markt. De mannen spitten de grond om, de vrouwen planten en geven water en samen met hun kinderen oogsten ze en gaan ze verkopen. Zo kunnen ze voorzien in hun levensonderhoud en zelfs de schoolkosten voor hun kinderen betalen.

Later op de dag gaan we met YAN naar deze farm. Maar eerst terug naar het koken. Hawa, de vrouw die voor ons kookt, kookt op een coalpot maar dat vinden de meisjes te klein dus wordt er midden in Waterloo een voorstad van Freetown gekookt zoals in een dorp.

Als we vragen wat ze erbij willen zijn ze unaniem, kippenpootjes dat krijgen ze bijna nooit. Dus op naar de markt. En dan wordt gekookt. Het is een gezellige boel naast het huis.

Tenneh poetst haar tanden met een takje van een mangoboom.Heeft ze van haar oma geleerd, witte tanden en het sap is goed voor de maag.

s Middags gaan we naar de farm. Bijzonder leerzaam. In hun dorp verbouwen de meisjes ook groente maar alleen voor eigen consumptie.

Dan is het bijna tijd om te vertrekken.Eerst eten en wat zie ik tot mijn verbazing: de jonge mannen in de groep, het zijn er 3, gaan naar hun kamer met een groot bord eten met wel de helft van het vlees. We hebben net een levendige discussie gehad over de corruptie in hun land. De regering is corrupt, vinden ze. We komen tot de conclusie dat corruptie hier bestaat van hoog tot laag. Ze zijn van plan dit te gaan veranderen, vast van overtuigd.

Ik spreek ze aan op hun gedrag nadat ik eerst moeite heb moeten doen om de deur open te krijgen. Aanvankelijk snappen ze het niet maar als ik een briefje op hun deur hang, kunnen ze er wel om lachen en ook de oudere meisjes zeggen niet veel maar ik zie aan hun gegniffel dat ze het begrijpen.

Dan is het tijd om te vertrekken.

En gaat bij ons letterlijk en figuurlijk het licht uit. ( De lamp die brandt, brandt op een auto accu)

Het weekend met YAN, zaterdag

23 januari 202224 januari 2022Marie-José Brounen

Na een lange reis is YAN aangekomen. Hongerig maar vol energie en enthousiasme. De matjes worden neergelegd in de slaapkamers en dan kan er gedanst worden. Deze meisjes komen uit een afgelegen dorp en zijn nog nooit zo ver gereisd.

Stromend water, lampen die branden, er zijn zoveel dingen die ze niet kennen. In hun dorp wordt met de hand gegeten.

De volgende dag gaan ze eerst allemaal netjes wassen. De meesten wassen zich toch met een emmer water en een schepje zoals ze gewend zijn, water halen ze uit de put. Daarna is er ontbijt, stokbrood belegd met sardientjes, uien, peper en mayonaise.

Later vertelt een van de meisjes dat ze nog nooit brood geeft gegeten en dacht: mist ik dit gaan eten?

’s Middags naar het strand. De eerste keer de zee zien, maar daarvoor nog de rit door Freetown. Dat betekent druk verkeer. Een paar dingen die ze vertelden wat indruk maakte: de 4 balans wegen, het tolstations, de huizen met een of zelfs meer verdiepingen, het water dat ook echt zout smaakt en de golven, ik dacht dat ik ging verdrinken, de zee die in de verte de lucht raakt, een speedboot te huur voor 100 dollar per uur, het eten, 3x per dag eten ( meestal eet ik maar 1x per dag).

Vlakbij het strand kopen we voor iedereen eenzelfde zwembroek voor 80 cent per stuk.

’s Avonds word er gedanst en kijken we een film.