Over een week is het zo ver: we vertrekken naar Sierra Leone. Afgelopen zondag was op Belgie Een in het programma Waes reizen een reis naar Sierra Leone. Goed was te zien hoe prachtig het land is; geweldige stranden, vriendelijke mensen en een wondermooie natuur. Vaak wordt mij gevraagd hoe lang het vliegen is en dan is men verbaasd; na een vlucht van 6,5 uur vanuit Brussel sta je al op de luchthaven van Sierra Leone, Lungi international airport. Vanuit Lungi, de vluchten vanuit Europa komen’s avonds als het donker is aan, moet je dan nog naar de hoofdstad Freetown reizen. Ik verbaas mij hoe iemand heeft kunnen verzinnen om de luchthaven van een land zo te situeren:

Over land is geen optie dat is duidelijk, teveel water en dan wordt ook nog afgeraden vanuit Lungi in het donker te reizen. Gelukkig gaat er met regelmaat een ferry waar veel gebuik van wordt gemaakt. Verder kun je reizen uit een helicopter van Paramount Airlines maar deze maatschappij staat op de list of air carriers banned in the European Union, wij zullen in de komende tijd onze maatstaven wel enigszins moeten aanpassen maar om dan meteen hiermee te vliegen? Verder is er de naar mijn mening veel te dure manier de Sea Coach, een motorboot. Toch maar met de ferry dan?

De jongeren in Sierra Leone zijn heel benieuwd naar het leven van jongeren hier. Ze hebben geen idee waar Nederland ligt, hoe het land eruit ziet of hoe het leven van een jongere uitziet. Verder wil Samira graag weten hoe het hier is met de kinderrechten. Tja de kinderrechten in Nederland.
We hebben een kinderombudsman en er zeker loopt niet altijd alles goed maar als je kijkt naar de kinderrechten zoals ze hieronder staan beschreven…

Ik vertel haar dat kinderen hier over het algemeen niet bezig zijn met kinderrechten simpelweg omdat de kinderrechten hier goed zijn geregeld. Leerplicht tot je 16e, gezondheidszorg gratis tot je 18e. en dan vertelik dat aouders hoge geldboetes of zelfs gevangenisstraf kunnen krijgen als hun kinderen niet naar school gaan. Wow is haar reactie, was dat hier ook maar zo.
Ik besluit om een aantal jongeren te vragen of ze mee willen werken aan een informatieklapper waarin we informatie over Nederland bundelen.
Maandagavond zijn we bij elkaar gekomen en het was een leerzame avond met veel enhousiaste mensen.
Fauve, Sarah, Rik, Koen en Wouter bedenken onderwerpen en verdelen ze. We praten over de verschillen hier en daar en we realiseren ons hoe goed we het hier hebben en hoe vanzelfsprekend we dat vinden. Ik heb het idee dat ook hier iets moois groeit. Er gaat gedacht worden over Nederland en zijn geschiedenis, Nederland waterland, Glas en tuinbouw, vervoer, schoolsysteem, het dagelijks leven en vrije tijd. Een hele klus, ik ben benieuwd.

Hieronder vind je een link naar een filmpje over een dag uit het leven van een meisje in Freetown.

 

Wat nemen we mee? Shirts daar gaan we over nadenken maar een computer/ laptop?
We gaan voor de eerste keer kijken hoe alles loopt en zijn van mening dat we dan niet meteen maar alles moeten meenemen. Hoe doe je het goed?? Bekend is dat mensen in Sierra Leone het idee hebben dat hier alles goedkoop is en dat iedereen tassen vol met geld heeft.

Ik leg de vraag voor aan Abdul Kemokai, de directeur van Defence for Children Sierra Leone en ben heel blij met zijn antwoord. Want hebben we nog veel te leren hier in het westen over ontwikkelingshulp.
Dit is wat hij zei:
Remember our vision is for them to have their permanent secretariat but the idea was that the District Council can give them an office space. If their request is in line with that then i will fully support that they have a computer and install it at their secretariat. Otherwise we need to ask them to provide answers to the following questions:
1. What will be the main purpose of the computer and who will be incharge?
2. Where will it be installed?
3. How will it be sourced with electricity supply?
4. How will it be sustained?
We need to have their own views before bringing in our own ideas to build on their own ideas.

Later bel ik met een vriendin die 11 maanden in Sierra Leone is geweest. Zij had in die tijd ook een laptop aan iemand gegeven maar was er naderhand niet zeker van of ze er goed aan had gedaan. Ze vroeg zich af waarvoor die laptop nu werd gebruikt en hoe men aan onderdelen komt. En ik herinner me Gladys weer uit ons vorige project die hier bij mij thuis zat met een laptop waarvan de accu kapot was en een breuk in de stroomkabel zat. Met tape om de kabel en een zwaar boek erop werkte hij, wel met Nederlandse stroom…..