Morgen is het weer International Day of the Girl en terwijl er bij vele organisaties grote bijeenkomsten en manifestaties gehouden worden, heeft YAN er samen met ons voor gekozen om deze dag anders dan anders aan te pakken. In de groep zitten op dit moment veel jonge meisjes in de leeftijd van 12 tot 14 jaar. Dat is een kwetsbare groep; in een land als Sierra Leone is het aantal tienerzwangerschappen enorm hoog: 4 op de 10 meisjes onder de 18 jaar is moeder. Daarom is er gekozen om het thema Tienerzwangerschap en het voorkomen hiervan onder de aandacht te brengen. Vrijwel alle jonge meisjes uit de groep komen uit het dorp Semamaya en het is hun wens om de International Day of the Girl daar te vieren. In Semamaya is het al helemaal niet gebruikelijk dat meisjes na de basisschool verder onderwijs volgen, zij trouwen over het algemeen zo gauw ze borsten gaan krijgen. De groep meisjes bij YAN die nu het tweede jaar op Kabala Secondary School zitten en door ons gesponsord wordt, is dan ook een uitzondering. Maar eerst aan de slag. Met het motto Kennis is Macht wordt er deze week elke avond hard gewerkt aan de kennis over zwanger worden, zwanger zijn en de hoge risico’s hiervan voor een jong meisje. De oudere meisjes in de groep ontpoppen zich als echte mentoren en geven lessen en discussiëren met de meisjes om ze zo klaar te stomen om morgen in Semamaya over dit moeilijke onderwerp te kunnen praten met de mensen uit hun eigen dorp.
Informatie op het whiteboard in het YAN kantoorMariama Barrie geeft informatieEr wordt hard gewerkt.
De meisjes van Semamaya met hun nieuwe t shirt. Links Finah Conteh, mentor voor de meisjes en rechts Sajor Jalloh, de president.
Op 18 augustus vierden we het 2 jarig bestaan van YAN. We hebben jullie even niet op de hoogte gehouden van de voorbereidingen van deze gedenkwaardige dag maar ik kan jullie vertellen dat dit niet gemakkelijk was. Zoals altijd moest YAN een plan en budget indienen en wat nog nooit gebeurd is, gebeurde nu: we stonden volledig tegenover elkaar met plan en budget. Waar YAN deze dag wilde besteden aan het ter sprake brengen van probleem van bendes en drugsgebruik in de stad Kabala, zagen wij deze dag meer als een pas op de plaats, evalueren wat er tot nu toe gebeurd is en samen kijken naar de toekomst. Hun plan leek ons nu niet van belang en zelfs gevaarlijk, hoe konden ze het in hun hoofd halen om met deze bendes te willen gaan praten (want dat is wat ze uiteindelijk wilden) met een YAN groep die het laatste jaar zo veel jonger is dan een jaar geleden. Er zijn heel wat discussies gevoerd en alhoewel we hun normaal niet ons idee willen opdringen vonden we ook steun bij de advisors.
Uiteindelijk werd dit het plan: de activiteit zou in het kantoor van YAN worden gehouden en er zou niet zoals gevraagd een grote hal worden gehuurd. In plaats van 120 mensen zouden er maar maximaal 20 worden uitgenodigd ( op dit moment bestaat YAN uit maximaal 15 leden die in Kabala wonen dus 120 mensen leek ons een beetje overdreven) Voor de meisjes van Semamaya zou er een YAN t shirt worden gekocht. Er werd door ons een voorstel gedaan voor het programma en dat hebben ze enigszins aangepast, zo gehouden.
Het programma
Zelf hebben we ook nog een brief geschreven voor YAN en de toehoorders die op de dag zou worden voorgelezen.
De dag verliep geweldig, er was belangstelling van mensen die het beste voor hebben met de jongeren in Kabala zoals de District Youth Counsil, een sociaal werker van Social Wefare, iemand van Radio Shalom die met goede ideeën kwam om de groep zelfstandig te maken…. We hebben video’s gekregen waarbij al deze mensen hun visie en ideeën gaven en de jongeren een hart onder de riem staken en ook stimuleerden vooral door te gaan en later als je iets geleerd hebt ook de jongere generatie te helpen om vooruit te komen, heel waardevol!
Hieronder het verslag van YAN. Een verslag van een groep jongeren waar menig organisatie nog veel van kan leren!
Wat ons opviel was dat YAN in bepaalde opzichten anders dan andere organisaties opereert en dat dat de aanwezigen heeft verbaasd. Jongeren die zorgen voor jongeren. Jongeren die elkaar leren, door bijvoorbeeld in een vergadering om de beurt, groot en klein, voorzitter te zijn, op te komen voor hun mening en rechten. Hieronder enkele foto’s.
They thrive by Postitive Change
De District Youth Counsil, een invloedrijke man
In de Conference Room van YAN
Een hele enthousiaste groep die vandaag weer veel heeft geleerd.
Foday B vertelt aan de hand van de kalender over de adcocacy activiteiten
Behalve dat er 11 meisjes van Semamaya Village naar Kabala Secondary School gaan, hebben we al lang niets meer gehoord uit het dorp. Gistermiddag besloten Bangalie en Sajor plotseling om op de laatste schooldag een bezoekje te brengen aan het dorp op ongeveer 45 minuten rijden van Kabala. De weg is onverhard en soms, zeker in de regentijd, zijn er stukken die nauwelijks te berijden zijn. Sajor en Bangalie gaan zoals gewoonlijk met de motorfiets. Dat ze zo plots wilden gaan was wel even een dingetje, we hadden het er helemaal niet over gehad en overleg met de anderen van onze stichting over de kosten voor dit reisje was dan ook niet mogelijk maar Blessing, de man die in 2017 als tolk fungeerde toen wij er waren, liet horen dat ze YAN hadden gemist voor een evaluatie; goed dat er ook daar mensen zijn die de vinger aan de pols houden.
Rechts voren, Blessing, de man die in 2017 tolkte van Limba naar Krio.
’s Middags aangekomen op de berg waar Semamaya ligt is er een drukte van jewelste. Er blijken veel meer kinderen op school te zitten dan tijdens ons bezoek in 2017. Het gevolg van de regelmatige bezoeken van YAN? Ik hoop het maar bewijzen kan ik het natuurlijk niet. Het hoofd van de school is in ieder geval blij met het bezoek.
Het hoofd van de school.
Hieronder een overzicht van het aantal leraren en leerlingen op de basisschool van Semamaya.
Een mooi overzicht van het aantal leerlingen; er gaan inmiddels meer meisjes dan jongens naar school
Het beeld lijkt prachtig: 3 x zoveel kinderen op school dan in 2017 maar 2/3 e daarvan zit in de eerste klas. Dus maar weer afwachten en vervolgen hoe het verder gaat. In de onderstaande filmpjes zie en hoor je hoe zo’n laatste schoolmiddag verloopt, weer een mooie blik in deze totaal andere wereld dankzij Sajor en Bangalie.
De aankomst in SemamayaDe farm van Semamaya. Kinderen moeten hier ook werken, een deel van de opbrengst gaat naar de leraren van de school. Leraren worden vaak niet of niet op tijd door de regering betaald en zo komen de leraren aan inkomsten.
Dit onverwachte bezoek heeft toch weer een prachtige kijk gegeven in Semamaya en de banden met YAN zijn weer even aangehaald.
Soms lopen dingen anders dan dat je ze in Nederland had bedacht. En wat moet je dan? Natuurlijk waren we teleurgesteld dat de uniformen niet geleverd waren voor de Day of the African Child. Ze waren klaar, dat wisten we. Maar Manty en haar lerares waren dat weekend niet in Kabala en daar kun je van hieruit niets aan veranderen. De overdracht van de uniformen en andere schoolspullen aan de meisjes uit Semamaya moest het hoogtepunt van de dag worden. We liepen tegen nog een ander probleem aan: veel leden zijn ook lid van andere grotere organisaties zoals PLAN International en CFN (Children’s Forum Network). Omdat wij ervoor gekozen hebben de dag klein te houden, we willen YAN immers niet afhankelijk maken van het geld wat nodig is voor grote activiteiten, en andere organisaties wel groots uitpakken, kozen veel YAN leden ervoor om een deel van de dag, mee te doen met de grote organisaties. Deze organisaties bieden hun echter niet de school support die wij bieden. Wat vinden wij daar nu van? U mag gerust reageren.
De uniformen zijn overigens 2 dagen later geleverd in het kantoor van YAN en zodra ze worden overhandigd hoort u van ons.
De Day of the African Child bracht voor YAN en ook de kinderen uit de buurt wel veel plezier en saamhorigheid. Zeker niet onbelangrijk! Kijk zelf maar naar de video’s en foto’s van dans, muziek en spel.
Vorig jaar heeft YAN met sponsoring van stichting Taiama – Andreas verschillende activiteiten ontplooid. Voor dit jaar hebben we YAN als opdracht meegegeven om zelf iets te doen voor de gemeenschap zonder hulp uit Europa. Dat hoeft niet altijd geld te kosten en als het geld kost, probeer dan creatief te zijn om zelf geld te genereren. Dat was geen gemakkelijke opgave in een land waar, niet zoals hier bijna alles te krijgen of te koop is.
Om half 7 ’s morgens was het verzamelen op het kantoor bij elkaar te komen om vervolgens de stad in te gaan. Hieronder ziet je een impressie van deze bijzondere activiteit in een heel andere wereld.
