Behalve dat er 11 meisjes van Semamaya Village naar Kabala Secondary School gaan, hebben we al lang niets meer gehoord uit het dorp.
Gistermiddag besloten Bangalie en Sajor plotseling om op de laatste schooldag een bezoekje te brengen aan het dorp op ongeveer 45 minuten rijden van Kabala. De weg is onverhard en soms, zeker in de regentijd, zijn er stukken die nauwelijks te berijden zijn. Sajor en Bangalie gaan zoals gewoonlijk met de motorfiets.
Dat ze zo plots wilden gaan was wel even een dingetje, we hadden het er helemaal niet over gehad en overleg met de anderen van onze stichting over de kosten voor dit reisje was dan ook niet mogelijk maar Blessing, de man die in 2017 als tolk fungeerde toen wij er waren, liet horen dat ze YAN hadden gemist voor een evaluatie; goed dat er ook daar mensen zijn die de vinger aan de pols houden.

’s Middags aangekomen op de berg waar Semamaya ligt is er een drukte van jewelste. Er blijken veel meer kinderen op school te zitten dan tijdens ons bezoek in 2017. Het gevolg van de regelmatige bezoeken van YAN? Ik hoop het maar bewijzen kan ik het natuurlijk niet.
Het hoofd van de school is in ieder geval blij met het bezoek.

Hieronder een overzicht van het aantal leraren en leerlingen op de basisschool van Semamaya.

Het beeld lijkt prachtig: 3 x zoveel kinderen op school dan in 2017 maar 2/3 e daarvan zit in de eerste klas. Dus maar weer afwachten en vervolgen hoe het verder gaat.
In de onderstaande filmpjes zie en hoor je hoe zo’n laatste schoolmiddag verloopt, weer een mooie blik in deze totaal andere wereld dankzij Sajor en Bangalie.

Dit onverwachte bezoek heeft toch weer een prachtige kijk gegeven in Semamaya en de banden met YAN zijn weer even aangehaald.

Soms lopen dingen anders dan dat je ze in Nederland had bedacht. En wat moet je dan? Natuurlijk waren we teleurgesteld dat de uniformen niet geleverd waren voor de Day of the African Child. Ze waren klaar, dat wisten we. Maar Manty en haar lerares waren dat weekend niet in Kabala en daar kun je van hieruit niets aan veranderen. De overdracht van de uniformen en andere schoolspullen aan de meisjes uit Semamaya moest het hoogtepunt van de dag worden. We liepen tegen nog een ander probleem aan: veel leden zijn ook lid van andere grotere organisaties zoals PLAN International en CFN (Children’s Forum Network). Omdat wij ervoor gekozen hebben de dag klein te houden, we willen YAN immers niet afhankelijk maken van het geld wat nodig is voor grote activiteiten, en andere organisaties wel groots uitpakken, kozen veel YAN leden ervoor om een deel van de dag, mee te doen met de grote organisaties. Deze organisaties bieden hun echter niet de school support die wij bieden.
Wat vinden wij daar nu van? U mag gerust reageren.

De uniformen zijn overigens 2 dagen later geleverd in het kantoor van YAN en zodra ze worden overhandigd hoort u van ons.

De Day of the African Child bracht voor YAN en ook de kinderen uit de buurt wel veel plezier en saamhorigheid. Zeker niet onbelangrijk!
Kijk zelf maar naar de video’s en foto’s van dans, muziek en spel.

• 

• 

• 

Vorig jaar heeft YAN met sponsoring van stichting Taiama – Andreas verschillende activiteiten ontplooid. Voor dit jaar hebben we YAN als opdracht meegegeven om zelf iets te doen voor de gemeenschap zonder hulp uit Europa. Dat hoeft niet altijd geld te kosten en als het geld kost, probeer dan creatief te zijn om zelf geld te genereren. Dat was geen gemakkelijke opgave in een land waar, niet zoals hier bijna alles te krijgen of te koop is.

YAN koos ervoor om actief te zijn bij de National Cleaning Day. Meer over deze dag vind je onder https://taiama-andreas.org/2019/01/05/national-cleaning-day-in-sierra-leone/

Om half 7 ’s morgens was het verzamelen op het kantoor bij elkaar te komen om vervolgens de stad in te gaan. Hieronder ziet je een impressie van deze bijzondere activiteit in een heel andere wereld.

• 

• 

• 

•