Op 17 mei bracht YAN een bezoek aan Semamaya Village. In februari van het vorig jaar hebben wij dit dorp tijdens onze reis ook bezocht en er viel toen al op dat er weinig kinderen naar school gingen. Het dorp ligt 1 uur rijden vanaf Kabala op een berg in de bush. Je moet ver lopen om water te halen en er is grote armoede. Sommige bewoners zijn het dorp hun hele leven nog niet uit geweest. In het dorp wordt Limba gesproken. Gelukkig is er een tolk die het een en ander kan vertalen. In het dorp is een kleine basisschool die gebouwd  door een familie naar aanleiding van de begrafenis van een jonge Italiaanse vrouw. Haar foto hangt in het kantoor aan de muur.

Twee maanden geleden is Amadu Wurie, de secretaris naar het dorp gegaan om te kijken hoe het ging en wat bleek, er was geen enkel kind op school. Er was feest in het dorp. De aanleiding: jonge meisjes waren besneden en werden uitgehuwelijkt.
Maar YAN laat zich niet uit het veld slaan en brengt dus nu weer een bezoek aan het dorp om met de dorpsoudsten en leraren te praten hoe de situatie te verbeteren en wat er nodig is om de kinderen naar school te sturen. YAN realiseert zich goed dat dit een kwestie is van lange adem; eeuwenlange en vastgeroeste tradities kun je niet zo maar door breken maar ze zeggen ook, je moet ergens beginnen.

Door middel van foto’s en commentaar zullen we verslag doen van het bezoek ter voorbereiding en de dag zelf.

Manty en Sajor komen bij de voorbereiding
ouders tegen die hun kinderen meenemen om op het land te werken

Er is eten meegebracht en er wordt samen gekookt en gegeten, mannen, vrouwen en kinderen apart.
Dannette heeft een video filmpje op de telefoon gemaakt met commentaar.

Onder de cottontree is de samenkomst.
Iedereen wordt voorgesteld en er is een gemeenschappelijk gebed. Isata Samura mag deze dag voorzitter zijn. Het doel van het bezoek wordt uitgelegd en verschillende mensen krijgen de kans om te reageren op wat gezegd wordt. Een en ander is mooi terug te vinden in het verslag van Amadu Wurie de secretaris. Dit verslag wordt aangeboden aan de lokale autoriteiten. Zij hebben interesse getoond in wat de bevindingen van YAN zijn. YAN is een advocacy, rechten en bemiddelingsgroep. Alhoewel deze groep nog erg jong is beginnen zij zich aardig te roeren voor de (nog) kwetsbaren in hun district!

Er zijn, na het uithuwelijken van de meisjes vooral jonge kinderen in de schoolbanken te zien.

Cadeautjes

Het was een geslaagde dag!

Het verslag van deze dag:

REPORTS FROM THE YOUTH ADVOCACY NETWORK ON FIELD MONITORING AT SEMAMAYA

En dan is het zover. De laatste voorbereidingen: koken voor de genodigden, de meubels nog even poetsen en dan kan het feest beginnen.

 

 

 

 

 

 

 

Tijdens ons bezoek in januari is er uitgebreid gesproken over een lang gekoesterde wens van de jongeren: een eigen ruimte voor YAN. Uiteindelijk is er een kantoor gevonden met een zaal om te vergaderen en een ruimte om te studeren. Meubels werden besteld en gemaakt door een broer van Bangalie: een conferentietafel, 30 stoelen, 2 bureau’s en 6 bureaustoelen.
En nu is het zover: de meubels zijn klaar, het kantoor is gepoetst en de uitnodigingen voor de opening worden verstuurd.

Deze week is er even een pauzeweek van

de examens  dus tijd voor een feestelijke opening!
Alvast proficiat YAN!

 

After the succesfull radiodiscussions YAN went for a street campaign about Non Violence Elections.