Inmiddels is Manty aan haar tweede jaar begonnen. Ze doet het goed. Geeft ook al lessen aan boeren.
Wat je wel van haar hoort is dat als ze bij de boeren komt zij haar niet willen betalen, integendeel, omdat ze gestudeerd heeft verwachten ze dat zij eten voor hen meebrengt. De werelden tussen de armen en de bevoorrechten, lees mensen die kunnen studeren, liggen mijlenver uit elkaar.

In Koinadugu district is de landbouw een belangrijke bron van inkomsten. De grond is erg vruchtbaar en er zijn stukken moeras waar je rijst op kunt verbouwen. Met YAN hebben we geprobeerd of ze samen een stuk grond kunnen bewerken en groente kunnen verbouwen maar dat bleek allemaal toch te moeilijk om verschillende redenen. Een ervan is denk ik dat de jongeren in de tijd dat ze naar school gaan, thuis niet kunnen helpen en als je dan na school ook nog eens op de YAN farm moet gaan werken, kan ik mij voorstellen dat ouders in opstand komen.

Tijdens ons bezoek begin januari hadden we een gesprek met Manty, een jonge vrouw die in 2018 via onze stichting naar de middelbare school is kunnen gaan. Later is ze uitgekozen om via een Duitse organisatie cursussen te volgen om les te geven aan boeren. Daarvoor is ze zelfs vorig jaar naar Ivoorkust en Ghana mogen reizen. Met haar 21 jaar was ze de jongste. Heel bijzonder voor een vrouw uit een dorp in Koinadugu.

In de begin periode heeft Manty zich altijd ingezet voor YAN en was ze een steun voor de jongere meisjes in de groep.
Nu kwam ze bij ons met de wens om in Makeni 2 jaar landbouw te gaan studeren.
We hebben voor haar mensen gezocht die haar willen sponsoren want deze studie zou een te grote hap uit ons budget voor YAN zijn. En nu gaat ze van start, spannend want deze weg zijn we nog niet ingeslagen.

Toen we in januari een bezoek brachten aan YAN waren we nieuwsgierig naar de opbrengst van de farm. Er werd nogal geheimzinnig over gedaan, ze wilden ons verrassen en niets zeggen. Nog steeds is mij niet helemaal duidelijk waarom, de waarde van geld en de kijk op de waarde van geld is hier toch heel anders dan daar. Uiteindelijk kregen we te horen wat de totale opbrengst in 2018 is: 1.600.000 leones, ongeveer 160 euro.
Mag je daar trots op zijn? 160 euro is in Sierra Leone een heel vermogen.
Als je bekijkt hoe weinig leden echt actief zijn geweest op de farm dan valt dat tegen. Kijk je wat wij als STA aan geld hierin hebben geïnvesteerd dan valt dat zeker tegen. Maar… ze hebben hopelijk er wat van geleerd en een startende onderneming gaat nu eenmaal met vallen en opstaan.

Voor 2019 zijn we nu overeengekomen dat ze doorgaan met de farming. De gereedschappen zijn er, de kunstmest die in 2018 is gestrooid is goed voor 2 jaar en ze gaan zich dit jaar concentreren op een gewas de Konsho, een soort bonen. Voor de Konsho hoeft er niet zoveel omgespit te worden (er zijn dit jaar veel jonge meisjes in de groep die dit lichamelijk niet aan kunnen) en de Konsho worden minder snel gestolen dan de mais.
In maart hebben ze de Konsho van het vorig jaar geoogst. Ze hadden een half kopje gezaaid, kosten 600 leones (6 cent) als uitprobeersel. Hieruit kwamen 40 kopjes oogst. Dat heeft 48.000 leones (4,80 euro) opgebracht.

Het blijft een heel andere wereld maar we blijven ze steunen!