Toen we naar Sierra Leone kwamen, hebben we een groep Nederlandse mensen ontmoet in het vliegtuig. Ze zijn van de organisatie Friends of the African Dream (FAD).

Twee van hen, Henk en Maria, vliegen woensdag terug naar Nederland en ze verblijven op 6 km van waar wij nu zijn. We hebben ze uitgenodigd om gisteravond met ons te eten. Naar goed Nederlands gebruik brachten ze een fles wijn mee, die is niet gemakkelijk om hier te vinden. Ik heb hier nog nooit een fles wijn gezien en dit is dus een heel bijzonder geschenk.

Het was een heel gezellige avond en we hebben veel ervaringen kunnen uitwisselen. Als het aan ons ligt zullen we zeker contact blijven houden.

Kukudu, Kelly’s nicht, hebben we gevraagd om te koken. Zij heeft een opleiding catering gedaan en ze deed het uitstekend.

Je ziet ze niet veel meer, mensen die het traditionele weven beoefenen. Sajor Jalloh brengt ons naar een huis waar een oudere vrouw al haar kinderen de kunst heeft geleerd zodat deze niet verloren gaat. De vrouw is er helaas niet maar de zoon wil maar al te graag een demonstratie geven en wij mogen ook even proberen.

Abu Dabor, de jongeman die we al sinds de eerste klas van de middelbare school steunen. Dit jaar doet hij eindexamen en hij zou graag rechten studeren maar de studie is duur en ver van huis. Zonder familie in de grote stad zou hij niet overleven. Hij heeft gekozen om bij een garage te gaan werken, 6 dagen in de week, een echte opleiding tot automonteur is er niet. Vandaag brengen we een kort bezoek aan de garage waar hij werkt. We ontmoeten ook zijn baas. Hij is nu al een goede automonteur en gaat beter worden dan mij, aldus zijn baas. chapeau Abu.

Het is zaterdagmiddag en het is alweer de laatste bijeenkomst.

We nemen de week door en de 18 meest actieve leden krijgen een certificaat en een nieuw t shirt. We kijken terug op een hele mooie week.

Feremusu en Kelly worden nog geïnterviewd door een verslaggever van Bintumani Radio, het andere lokale radio station.

‘s Avonds draaien we thuis de film the Lion King dat is een traditie geworden. En dan is het afscheid nemen. Morgen vertrekken we naar Waterloo waar we gaan proberen nog een week uit te rusten.