Eindelijk in Kabala

Goedemorgen. Vandaag alweer de tweede dag in Kabala. De kentekenplaten voor de bus waren nog niet klaar en toen hebben we maar besloten om met een andere auto te gaan. Donderdag dus eindelijk aangekomen na een helse rit, niet vanwege de wegen maar vanwege het verkeer. De wegen zijn veel beter en wat ik vier jaar geleden vermoedde klopt nu: mensen rijden veel harder maar kunnen ook moeilijker de snelheid inschatten. Daarbij geiten en koeien die over de weg lopen… Maar we zijn er, logeren in een familiehuis van een oom van Kelly, veel familie hier en erg gezellig, een neef uit Amerika is ook hier. Gister door de dag inofficieel al veel YAN leden ontmoet en s middags naar de halve finales van het Mantenkelly tournament gaan kijken, de twee teams die wij met familie en vrienden sponsoren staan zondag in de finale maar zij trainen door het jaar ook elke dag. Meer hierover op Facebook Mantenkelly Bintumani Young Stars FC. Nu is het half 6 s morgens. Op de achtergrond hoor ik de moskee en door het raam schijnt de maan door de palmbomen. Vandaag gaan we naar Semamaya village. Het dorp van waaruit inmiddels 16 meisjes voor de eerste keer naar de middelbare school gaan. Voorheen werden ze uitgehuwelijkt als ze 12 of 13 waren. We zijn dan ook enorm trots dat we met Stichting Taiama-Andreas deze meisjes mogen sponsoren en de Youth Advocacy Network goed werk heeft gedaan door te praten met de ouders en de Chief. We gaan daar een nacht slapen en ik zal jullie zo snel mogelijk beelden sturen.

De keuken.

De buitenkeuken ligt achter het huis en Hawa is duidelijk de baas in de keuken. Ze kookt samen met haar moeder en soms met hulp van de buurvrouwen voor zo’n 20 mensen. Wij betalen haar hiervoor 5 euro per dag. Een zak rijst van 25 kg heeft ze al eerder van ons gekregen, kosten voor de rijst 40 euro.

In de houten vijzel worden pepers en uien gestampt. De coalpot is een terracottapot waar op houtskool wordt gekookt: een voor de saus en een voor de rijst.

Alie Koroma, de rastaman.

We kunnen nog niet naar Kabala maar vandaag was er consternatie alom. Alie Koroma een mindervalide man komt hier elke dag de plantjes water geven en krijgt in ruil daarvoor wat te eten. Hij praat en zingt daarbij de hele dag, gospels, Bob Marley. Soms doet hij een vogel na en fladdert hier rond. Vandaag komt hij enigszins beschonken binnen en we twijfelen of we hem binnen zouden laten. Als hij water uit de put wil halen kan een van de jongens hier hem net nog grijpen. Ik moet er niet aan denken dat hij erin zou zijn gevallen. Nu ligt hij zijn roes uit te slapen.

De put. Onderin de 20 liter emmer.

Naar Kabala??

Morgen eindelijk naar Kabala? By God impower zeggen ze hier. De verzekering van de bus is nog steeds niet rond……. We kunnen niet wachten om de leden van YAN te zien en de Mantenkelly FC, een voetbalclub voor jongens met 3 teams, de infants, de Mantenkelly’s en de Bintumani Young Stars, het sterrenteam. Deze club is tot stand gekomen na een vraag van een neefje van Kelly die een bal nodig had voor zijn team. Van het een kwam het ander: met behulp van vrienden, familie en collega’s van Kelly van VDL hebben we in 2020 48 kinderen op enige manier gesponsord om naar school te gaan en voetbalschoenen en tenue’s gekocht, en dit jaar houden ze, tijdens ons verblijf het tweede Mantenkelly Tournament met 8 deelnemende teams.

Een van de teams met hun coach

De voetbalclub wordt niet door Stichting Taiama-Andreas gesponsord maar is wel onderdeel van het bezoek van Kelly en Marie-José