If you want to go fast, go alone.
If you want to go far, go together.
In 1,5 jaar al zoveel samen bereikt en….YAN wordt gezien en gewaardeerd.
Naar aanleiding van een onderscheiding.
Author: Marie-José Brounen
De meisjes van Semamaya Village deel 2
In ons laatste verslag hebben we bericht over de 10 meisjes uit Semamaya die sinds september vorig jaar naar de middelbare school gaan. Dit is een groot succes voor YAN want dankzij de bezoeken en het praten met de ouders en ouderen in het dorp, hebben de mensen van het dorp het aangedurfd om deze meisjes te laten gaan. Op onze laatste dag in Kabala hebben we de meisjes rugzakken gegeven. Het geld hiervoor kwam van een donatie van een handwerkclub uit Landgraaf. Hieronder zie je de foto’s van de meisjes.
Voor de meisjes valt het niet mee om hun weg te zoeken in het stadje Kabala als je uit een dorpje komt op een uur rijden door de bush.
Gister kreeg ik foto’s waar ze verblijven. Dit is hun gezamenlijke slaapkamer :
in Semamaya village
om de slaapmatjes te maken
(foto uit 2017)
Toen we terug waren, hebben we besloten om het geld dat over was van de jobskills, enkele meisjes van YAN hadden besloten om toch niet deel te nemen aan het beroepsonderwijs, te besteden aan uniformen, degelijke schoenen en pennen en schriften voor de meisjes uit Semamaya.
Manty, lid van het bestuur van YAN die de cursus Tailoring, Fashion and Design aan het volgen is, heeft de opdracht om, samen met haar leraar, de uniformen te maken.
Naast het maken van de uniformen begint Manty zich als een moeder te ontfermen over de meisjes die niet ouder zijn dan 12-14 jaar.
Zo was het bedoeld: YAN een groep jongeren die er is voor elkaar.
Een zegen vragen met water
En nu weer terug naar het Nederlandse leven. Dat is niet gemakkelijk met alle ervaringen in mijn hoofd. Dank voor al jullie lieve en mooie reacties. De laatste foto: voordat je aan een grote reis gaat beginnen is het in Sierra Leone de gewoonte om een glas water op de grond te zetten voor je voorouders. Zo vraag je als het ware een zegen van hen over je reis. Water is leven. Onze glaasjes water gaan vandaag weg, ze hebben ons geholpen op onze prachtige reis.
De meisjes van Semamaya village deel 1
Naast het toegankelijk maken van onderwijs voor 43 jongeren, 35 middelbare scholieren en 8 beroepsonderwijs, helpen we de Youth Advocacy Network ook met hun kinderrechten activiteiten. Ze gaan naar afgelegen dorpen om middelbaar onderwijs voor meisjes te promoten. Dit schooljaar heeft YAN een groot succes geboekt: 10 meisjes uit Semamaya Village, een dorp een uur rijden van hier, zijn begonnen op Kabala Secondary School. We hebben ze ontmoet tijdens ons bezoek deze week. Sommigen hadden geen rugzak, anderen kapotte uniformen.
Semamaya is een dorp op een uur rijden van Kabala. Sommige mensen van Semamaya zijn nog nooit buiten het dorp geweest.
Foto’s van Semamaya Village vind je in ons reisverslag van 2017.
Zondag was er een afscheidsfeest met YAN. We hebben de meisjes uit Semamaya uitgenodigd en rugzakken voor hen gekocht. De meisjes mogen niet zomaar komen, het is weekend en dan werken ze in Semamaya op het land. Door de week slapen ze bij familie in Kabala. Donderdagmorgen zijn Sajor en Manty, wat heb ik bewondering voor deze jongeren, met de motorfiets naar Semamaya gegaan om toestemming aan de ouders te vragen om eerder naar Kabala the komen.
Bezoek aan de scholen.
Dinsdag en woensdag hebben we alle 5 de middelbare scholen bezocht waar we jongeren sponsoren. Van elke school 5 plus 10 leden van YAN. Deze bezoeken waren onverwacht maar op elke school werden we warm ontvangen door de schoolhoofden en leraren.
We hebben zoveel problemen gezien dat je er stil van wordt: jongeren die na de vakantie er niet zijn omdat ze nog wat langer thuis blijven om te helpen op het land, schoolgelden en salarissen van leraren die dit tweede trimester (nog) niet betaald worden door de regering, op een school, een van de grootste, waren zelfs geen krijtjes voor het schoolbord. Het goede is dat we wel weten dat de jongeren de schoolmaterialen die we hebben voorzien ook echt gekregen hebben.
Het meest heeft ons het bezoek aan de Kabala Secondary School for Girls geraakt. Op deze school was een vrouwelijke directeur die echt hart had voor haar studenten.
Deze school is een van de kleinste in Kabala met maar 68 meisjes naast de grote giganten die we bezochten met meer dan 3000 leerlingen en 250 leerlingen per klas. Van de 5 die wij steunen waren 2 meisjes niet teruggekomen, zij waren, daar kwamen we na navraag achter, in hun dorp gebleven om lid te worden van de bondo society. De Bondo Society is een ritueel van het meisje naar vrouw worden waarvan het besnijden een onderdeel is. Een gruwelijke praktijk en toen ik dit hoorde heb kon ik, alhoewel ik weet dat nog op zeer grote schaal gebeurt, het niet meer droog houden. Meer over de Bondo? https://cocorioko.net/bondo-is-ruining-our-women-sierra-leone-civil-society-group-complains/