In het westen draait alles om ik, ik, ik,” Dit is een stukje uit een interview met Sophie Oluwole een Nigeriaans filosoof. “Dat heeft de wereld uit balans gebracht. De westerse gerichtheid op het ik leidt ertoe dat je de ander minder belangrijk vindt en gemakkelijk weg kunt zetten als minderwaardig.In het Afrikaanse denken is het zelf niet gescheiden van andere personen. De hand van een kind kan niet hoog reiken en de hand van een oude man past niet door de hals van een kalebas. Dat betekent dat je elkaar aanvult en nodig hebt.
Toen we in januari een bezoek brachten aan YAN waren we nieuwsgierig naar de opbrengst van de farm. Er werd nogal geheimzinnig over gedaan, ze wilden ons verrassen en niets zeggen. Nog steeds is mij niet helemaal duidelijk waarom, de waarde van geld en de kijk op de waarde van geld is hier toch heel anders dan daar. Uiteindelijk kregen we te horen wat de totale opbrengst in 2018 is: 1.600.000 leones, ongeveer 160 euro. Mag je daar trots op zijn? 160 euro is in Sierra Leone een heel vermogen. Als je bekijkt hoe weinig leden echt actief zijn geweest op de farm dan valt dat tegen. Kijk je wat wij als STA aan geld hierin hebben geïnvesteerd dan valt dat zeker tegen. Maar… ze hebben hopelijk er wat van geleerd en een startende onderneming gaat nu eenmaal met vallen en opstaan.
Voor 2019 zijn we nu overeengekomen dat ze doorgaan met de farming. De gereedschappen zijn er, de kunstmest die in 2018 is gestrooid is goed voor 2 jaar en ze gaan zich dit jaar concentreren op een gewas de Konsho, een soort bonen. Voor de Konsho hoeft er niet zoveel omgespit te worden (er zijn dit jaar veel jonge meisjes in de groep die dit lichamelijk niet aan kunnen) en de Konsho worden minder snel gestolen dan de mais. In maart hebben ze de Konsho van het vorig jaar geoogst. Ze hadden een half kopje gezaaid, kosten 600 leones (6 cent) als uitprobeersel. Hieruit kwamen 40 kopjes oogst. Dat heeft 48.000 leones (4,80 euro) opgebracht.
De oogst van de bonen
Het blijft een heel andere wereld maar we blijven ze steunen!
Vorig jaar heeft YAN met sponsoring van stichting Taiama – Andreas verschillende activiteiten ontplooid. Voor dit jaar hebben we YAN als opdracht meegegeven om zelf iets te doen voor de gemeenschap zonder hulp uit Europa. Dat hoeft niet altijd geld te kosten en als het geld kost, probeer dan creatief te zijn om zelf geld te genereren. Dat was geen gemakkelijke opgave in een land waar, niet zoals hier bijna alles te krijgen of te koop is.
Om half 7 ’s morgens was het verzamelen op het kantoor bij elkaar te komen om vervolgens de stad in te gaan. Hieronder ziet je een impressie van deze bijzondere activiteit in een heel andere wereld.
Er wordt door Manty hard gewerkt aan de uniformen voor de meisjes van Semamaya. Alles gaat niet zo snel als hier. “Patience Marie” . Hoor ik vaak …. Maar nu zijn de rokken klaar. Zie ook: https://taiama-andreas.org/category/yan-educatie/
