Op 8 maart vierde YAN internationale vrouwendag. Daartoe hadden ze twee vrouwengroepen uitgenodigd in hun kantoor. Vrouwen in Sierra Leone steunen elkaar in een groep door samen te komen, hun problemen te bespreken en is ook een reservekas voor onverwachte omstandigheden. De jonge meisjes van YAN kregen de kans om de vrouwen vragen te stellen. Verder was er een interessant debat met voor en tegenstanders. Het discussiepunt was: Wie is er de baas thuis en regelt alles, de man of de vrouw.
Voor ik hierover begin eerst een tip. Wil je het verslag van de reis lezen in chronologische volgorde, begin dan bij de laatste post van dit reisverslag.
In Nederland hebben we natuurlijk vele mensen die onze stichting ondersteunen maar ook hier in Sierra Leone kunnen we niet zoveel werk verzetten zonder de mensen om ons heen. De meeste mensen komen uit de regio van Kabala, Koinadugu en zijn tijdens de oorlog moeten vluchten. Velen van hen wonen nu in Freetown en ze zijn maar al te blij als ze met ons mee mogen reizen en met ons de week mogen doorbrengen. Laat me enkelen van hen voorstellen en bedanken.
Hawa en haar dochtertje Marie. Zij kookt voor ons als we in Waterloo zijn. Ze wilde op de foto terwijl ze aan het eten was.Links Hawa’s man, Daddy K, de broer van Kelly. Hij zorgt voor alles rondom het huis.Hawa en Daddy K blijven altijd in Waterloo als wij naar Kabala gaan.
De mensen hieronder reisden mee.
Lansana, de automonteurSheka, de chauffeur die we inhuurden omdat we met een busje en een auto reisden.Ferenkeh, hij poest de auto’s, haalt water en nog veel meerManty en haar kleine zoontje Bangalie, nog aan de borst. Zij waste onze kleren.Fanta, de oudste zus van Kelly en de sfeermaker in huis.Sajor, oud president van YAN, studeert nu social worker aan de universiteit. Regelde o.a. alles bij Tacugama en is ook een belangrijk adviseur geworden.
Mensen in Kabala, teveel om op te noemen maar toch hier enkelen.
Pa Sorie, de caretaker van het huis. Van zijn vrouw heb ik helaas geen foto, zij kookt voor iedereen.Yerie, zij zorgt voor onze farm, regelt de financiën van de voetballers en komt geregeld met heerlijk eten.Old Bone, de leraar dei ondanks dat hij nauwelijks lopen kan ons zoveel mogelijk probeert te vergezellen.Paramount Chief Foday Jalloh uit Kamala een dorp bij de LOMA mountains, altijd een luisterend oor als hij ook in het huis logeert.En als laatste maar de meest belangrijke spil, rechts, Govna, een jeugdvriend van Kelly. Zonder hem waren we nergens. Altijd daar, betrouwbaar en zonder eisen.
En dan is het weer tijd om te gaan. Na de wedstrijd ben ik helemaal kapot, het was immers 37 graden vandaag en alle indrukken en emoties gaan je niet in de koude kleren zitten. Na een half uur schrik ik wakker, YAN is gekomen. Leden zijn naar ons huis gekomen om afscheid te nemen. Ze hebben eten meegenomen, een kip en een haan. Zo aandoenlijk. Het wordt een gezellige avond en omdat we zoveel eten hebben eet natuurlijk, naar goed Afrikaans gebruik, iedereen mee. Een mooiere afsluiting konden we ons niet wensen.