Op 8 maart vierde YAN internationale vrouwendag.
Daartoe hadden ze twee vrouwengroepen uitgenodigd in hun kantoor.
Vrouwen in Sierra Leone steunen elkaar in een groep door samen te komen, hun problemen te bespreken en is ook een reservekas voor onverwachte omstandigheden.
De jonge meisjes van YAN kregen de kans om de vrouwen vragen te stellen.
Verder was er een interessant debat met voor en tegenstanders. Het discussiepunt was: Wie is er de baas thuis en regelt alles, de man of de vrouw.
Voor ik hierover begin eerst een tip. Wil je het verslag van de reis lezen in chronologische volgorde, begin dan bij de laatste post van dit reisverslag.
In Nederland hebben we natuurlijk vele mensen die onze stichting ondersteunen maar ook hier in Sierra Leone kunnen we niet zoveel werk verzetten zonder de mensen om ons heen. De meeste mensen komen uit de regio van Kabala, Koinadugu en zijn tijdens de oorlog moeten vluchten. Velen van hen wonen nu in Freetown en ze zijn maar al te blij als ze met ons mee mogen reizen en met ons de week mogen doorbrengen. Laat me enkelen van hen voorstellen en bedanken.
De mensen hieronder reisden mee.
Mensen in Kabala, teveel om op te noemen maar toch hier enkelen.
En dan is het weer tijd om te gaan. Na de wedstrijd ben ik helemaal kapot, het was immers 37 graden vandaag en alle indrukken en emoties gaan je niet in de koude kleren zitten.
Na een half uur schrik ik wakker, YAN is gekomen. Leden zijn naar ons huis gekomen om afscheid te nemen. Ze hebben eten meegenomen, een kip en een haan. Zo aandoenlijk.
Het wordt een gezellige avond en omdat we zoveel eten hebben eet natuurlijk, naar goed Afrikaans gebruik, iedereen mee. Een mooiere afsluiting konden we ons niet wensen.
