Eindelijk weer internet. Gister aangekomen in Kabala na een rit van 5 uur. Vanmorgen bijeenkomst met vertegenwoordigers van andere NGO s. Interessant. De bijeenkomst werd geleid door de minister van onderwijs van het gebied.Elke NGO gaf een presentatie. Er was tijd voor vragen en er werd gekeken naar overlappingen om elkaar en of men kan samenwerken. Er was ook ruimte voor ons om iets te zeggen. Verbazingwekkend was het dat lezen en rekenen geen apart vak is en dat kinderen die zich dit niet zelf eigen maken dus ook niet ver komen. Ik vertelde dat dat in Nederland de basisvakken zijn in de eerste jaren van de basisschool. Een organisatie had wel een programma hiervoor vanuit Canada.

s middags ontmoeting met onze groep. Wat een enthousiasme. Ze vertelden wie ze waren en wat ze samen deden. Een van de succesverhalen was dat ze in een afgelegen dorp met ouders zijn gaan praten om de kinderen naar school te laten gaan. Deze kinderen liepen door Kabala  met hout op hun hoofd en zo ging het balletje rollen. Deze week gaan we het dorp bezoeken om naar het resultaat te kijken. De kinderen van de groep van Samira zijn de ogen en oren van hun leeftijdsgenoten. En proberen samen naar oplossingen te zoeken. Ik kan nog veel vertellen maar laat het hier even bij. Geen foto’s, kost teveel internet.

Gister even de tijd genomen om Freetown te verkennen. De Marronchurch uit 1802 waar het hout van het plafond afkomstig is van oude slavenschepen en de klok de scheepsbel was van een van deze schepen. De enorme cottontree zo genoemd omdat de ex slaven die terugkwamen hier vergaderden. En dan de drukte in het centrum, je weet niet wat je ziet!! Helaas nu hier geen foto’s van, die staan nog op de camera. Wel van de keuken van onze gastvrouw Manseray, een moderne keuken.

Wat een reis; vertraging van een uur, daarna bleek dat we een tussenstop gingen maken in Monrovia, Liberia en na een vlucht van 10 uur zijn we op Lungi, de luchthaven van Freetown aangekomen. Drukte en chaos; bij de douane vingerafdrukken en pasfoto laten maken en je handen gedesinfecteerd. Op naar de koffers en dat is niet eenvoudig, 6 grote koffers vinden en vervoeren. Maar dat hadden de Sierra Leonears snel door: 3 Europeanen met grote koffers. Iedereen wilde wel een slaatje meepikken en onze koffers vervoeren.

Er wordt stevig onderhandeld en tot overmaat van ramp is er vandaag geen ferry meer. Er komt een chauffeur van Defence for children die zegt dat hij ons over land naar de hoofdstad moet brengen. We zijn gewaarschuwd dat we dat dus absoluut niet moeten doen en er volgt een flinke discussie maar… Kelly houdt voet bij stuk, we gaan met de motorboot. De chauffeur, die niet met de auto merken, geven we benzinegeld en die vertrekt gelukkig. Na ongeveer een uur zitten we op de boot, het gaat super snel en we hebben plezier met iedereen aan boord ( dat zijn er overigens maar 12 en een heleboel bagage) Kosten 40 euro per persoon.

Halverwege valt de boot plotseling uit, midden op de oceaan… Plastic in de propeller.

Gelukkig is het gauw verholpen en komen we veilig aan in Freetown. Na een ietwat riskante autorit met de chauffeur van Abdul komen we eindelijk op de plaats van bestemming aan waa een heerlijk diner op ons staat te wachten. En nu slapen, we zijn kapot en het is half 2.

De koffers zijn gepakt.

Vanmiddag was het even schrikken: 2 uur na het inchecken zagen we op google  dat de vlucht was geannuleerd. Na even bellen met de vliegmaatschappij bleek dat we 1,5 uur eerder konden vertrekken. Bovendien komen we 40 minuten later aan omdat we eerst naar Monrovia, Liberia vliegen. Africa starts at Brussels Airport. We komen dus aan als het bijna donker is. Kijk maar bij het vorige bericht wat dat betekent.