Er is veel te vertellen maar een ding is erg bijzonder, Gladys heeft een 2 tal plaatsen als vluchtplek wanneer je als vrouw bent mishandeld. Een daarvan wordt straks geopend, een is in Bo en een in de farmvillage in Taiama. De farmvillage is een stuk grond waar de vrouwen samen cassava op verbouwen. Miden in de velden ligt de village, waar een 2 tale gebouwen staan. In een leeft opzichter en adviseur Mister John met zijn familie en in het andere gebouw is de Sr Benedict Meditation Hall. Dit is geopend op 31 oktober van dit jaar, de 10e verjaardag van resulutie 1325 van de VN (zoek dat zelf maar op)  Hier was een meisje,16 ze had weeen, ze was zwanger geraakt tijdens een bezoek in Bo en weet alleen de voornaam van de vader die ze daar ontmoet had. Ze was naar een ziekenhuis in de buurt gegaan maar was daar weggestuurd. Nu is ze naar de Peacevillage zoals ze het noemen gekomen. Die nacht is daar een baby geboren, Gladys had me willen halen om erbij te zijn maar durfde niet. Vannacht zei ze me dat het beter was van niet, de bevallng verliep erg moeizaam, vanwege de besnijdenis. Kortom (de accu geeft het zo op) de baby is geboren en wij mochten hem een naam geven. De dorpelingen hoopten dat we hem Bles zouden noemen en dat was ook het eerste dat bij ons op kwam dus Geert… De dag nacht nadat de baby geboren is zijn we ernaar toe gegaan, het was bijzonder heet en de baby was dik ingepakt. Daar sta je dan met jewesterse ideeen tussen een lokale midwife en een ervaren moeder, de vrouw vab Sir John. OP een gegeven moment werd mij gevraagd de luier te verschonen, de baby reageerde nauwelijks. Had hij het warmwas hij misselijk vanwege het vruchtwater of gewoon moe? Uiteindelijk hebben we toch maar besloten hem naar het ziekenhuis te brengen.
Het ziekenhuis was een klein gebouw met 2 kamers, de gedachte kwam bij mij op dat de baby op de farnm waarschijnljk beter af was. De nurse wilde opnieuw niet naar buiten komen maar vanwege onze aanwezigheid verscheen ze toch plotseling. We mochten haar niet fotograferen omdat ze niet in uniform was zei ze. Zij runde daar de boel werd door de regering betaald maar volgens Gladys deed ze niet veel.
Ze heeft even naar het kind gekeken, de navel opnieuw verbonden en heeft onds weer weg gestuurd. Deze kliniek is voor alle dorpen in de beurt, waar moeten de mensen naar toe wanneer ze ziek zijn. We brengen de baby terug naar de farm waar de moeder op ons wacht.
Dan nemen we afscheid want we hebben al veel vertaging en er wachten nog veel mensen op ons.
(vandaag gehoord dat het goed gaat met de baby, nu 2 dagen oud) morgen gaan we er nog even langs.
Dit bericht heb ik voor de halft vanmorgen geschreven en voor de andere helft vanavond want er is sinds 7 uur weer stroom,  dat duurt tot 12 uur vanavond.

Alweer internet maar nu is de accu biijna leeg, gisteravond in Njala aangekomen voor opening van de learn and earn centre Toen we gisteravond in Bo waren hadden we ook geen benzine, alle tankstation waren leeg op die manier proberen ze de prijs op te drijven, je kunt alleen benzine krijgen op de zwarte markt en die is dan 2 x zo duur. Maar het probleem is dat de politie er ook is en hiedr streng op controleert. He dan ook we zijn rond 11 uur veilig in Njala aangekomen. We slapen in een gedeelte van de campus van de universiteit, dit is na de oorlog opnieuw gebouwd maar de mensen zijn nog niet allemaal teruggekomen. Er is hier geen stromend water en maar tot 12 uur electriciteit. Dus toen we om 12 uur aan tafel was het plods weer donker.
Gladys en ik moeten hiier een kamer delen dus dat was praten tot midden in de nacht over haar leven de problemen van de vrouwen. Een gesprek dat onder andere omstandigheden nooit zou hebben plaatsgevonden. Het was 3 uur voordat we sliepen om 7 uur weer wakker, zij is nu al naar het centrum om te checken of alles goed voorbereid is. Wij westerlingen gaan aan het ontbijt. De mensen die straks komen komen van heinde en ver, het zijn de mensen die mikrokredieten van WPJP krijgen  en hiermee zeep produceren en cassava verbouwen Over dat laatste zal ik jullie later meer vertellen. Vna de winst moeeten ze een gedeelte gebruiken om hun dochter naar school te laten gaan, 1/3 moet terug naar WPJP en 1/3 hebben ze voor hun levensonderhoud. Voldoen ze hier niet aan dan krijgen ze niets meer.
De mensen komen met een grote truck die Gladys heeft gehuurd, het is een oude truck van toen UNHCR hier was.
Snel publiceren voordat de stroom op is

Op dit moment zitten we bij  de moeder van Gladys in Bo, een eenvoudig huis maar volgens ons het beste in Bo Soms valt de stroom uit en is het aarde donker, gelukkig hebben we zaklampen. Waar te beginnen? Na de eerste nacht werden we wakker in een heel andere wereld: Freetown, mensen die rondhangen en wachten zoeken naar werk en eten, een enorme drukte. Wij zijn op zoek naar een auto amdat de auto van WPJP kapot is. gelukkig krijgen we auto van de organisatie van de man van Gladys Abu, met chauffeur Alfa.
Laat in de middag rond eindelijk richting Taiama, een tocht van 2,5 uur. (180 km) De weg is goed, plots staat er een hele schare mensen op de weg zingend en dansend. Zij zijn er voor ons. ongelooflijk.  Dansend gaan we naar een soort afdak waar we worden ontvangen. Dit dorp waarvan dde mensen blijken te komen wordt ondersteund door WPJP. De ontvangst is warm zinfen en dansen, overal is dde ontvangst hetzelfde, daarna een gebed voor de moslims gebeden door allen en het onze vader ook door iedereen gebeden, vervolgens wordt iedereen voorgesteld en dank uitgesproken voor het bezoek. In dit dorp is een farm en met de opbrengst is sinds 7 weken een middelbare school geopend ddor de mensen zelf. De school was voorheen een varkensstal. Wanneer we vertrekken krijgen we geschenken o.a. een levende kip die nog dagen in onze auto verblijft.
We moeten helaas verder, zoeken naar een hotel, we hebben niet veel tijd het is al laat maar dit was even een indruk. Hopelijk tot morgen
Gard en Marie-Jose

Aiah en Kelly (2 jongens uit Sierra Leone die hier verblijven) zijn net de deur uit. Zij hebben voor ons een stroomkabel geregeld! Geweldig. Wij op onze beurt nemen een telefoon en foto van Aiah mee voor zijn broertje die in Freetown woont. Kunnen ze met elkaar bellen  We hebben bij een wijntje veel verhalen over Sierra Leone gehoord over de mensen en de oorlog en wat de jongens daar hebben meegemaakt. Ik heb een boek over Sierra Leone met een kaart van Freetown. Het was de eerste keer dat ze een kaart van Freetown zagen dat gaf dus veel opwinding en hilariteit.
Maar nu vlug slapen want morgen is het zo ver. Volgens Aiah is het bijna onmogelijk om daar te internetten tijdens ons druk programma. We laten ons verassen.
Marie-José

Allereerst bedankt voor alle lieve reacties en “goede reis” wensen. Ze zijn hartverwarmend!
Vandaag het koffer gepakt, door de lampjes en andere cadeautjes  is het net iets te zwaar dus dat wordt morgen even heroverwegen wat mee gaat en wat niet. Een probleempje hebben we niet kunnen oplossen: Gladys heeft een los contact in haar “powercable” van haar laptop en vroeg of wij een nieuwe mee konden brengen. Ik heb me niet gerealiseerd dat deze kabel met adapter voor elke computer anders is en weet dus niet welke ze moet hebben. Aangezien Gladys deze week in Ethiopië is (zie eerder bericht) is het moeilijk en zoals nu blijkt onmogelijk om contact met haar te krijgen en konden we niet achterhalen wat voor laptop ze heeft. Erg jammer maar misschien vinden we nog een oplossing.

Marie-José